Uitgelicht

Met Marker Wadden herstelt natuur zichzelf

22 maart 2018 | Categorie: Geen categorie

Op het Markermeer is een interessante plek om de natuur te beleven aan het ontstaan. Deze gaat samen met belangrijk natuurherstel.

Het Markermeer ontstond bij de bouw van de dijk tussen Enkhuizen en Lelystad in 1975. Aan de zuidkant van de dijk ligt het Markermeer, aan de noordkant het IJsselmeer. In het Markermeer zaten heel veel vogels en vissen, omdat er veel voedsel te vinden was. In de loop der jaren werd het meer echter steeds armer en kwamen er steeds minder vogels en vissen voor.

Natuurbeschermers, ingenieurs en wetenschappers zijn nu bezig om die negatieve spiraal te doorbreken. Ze gaan die ‘bak water’ die het meer is geworden weer tot leven wekken. Ze maken daarbij gebruik van nature-based solutions: oplossingen geïnspireerd op de natuur die aansluiten op het ecosysteem en een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van leven. Nature-based solutions was dit jaar ook het thema van Wereldwaterdag (22 maart).

Natuurlijke systemen hebben de eigenschap dat ze zich kunnen herstellen van een verstoring of verandering. In het Markermeer maken ze gebruik van natuurlijke processen om herstel in werking te zetten.

“We proberen de bak water weer tot leven te wekken”

Prof. Piet Verdonschot, aquatisch herstelecoloog over het project Marker Wadden

Maar laten we beginnen met een antwoord op de vraag waarom in het Markermeer de voedselrijkdom en daarmee de rijkdom aan vissen en vogels, terugliep. Een eerste reden is, hoe gek dat misschien ook klinkt, een betere rioolwaterzuivering. Tot in de jaren tachtig was het rioolwater dat Amsterdam via een pijplijn in het meer loosde, slechts licht gezuiverd. Daardoor was er een constante aanvoer van voedingsstoffen, zoals stikstof en fosfor. De algen, die aan het begin van de voedselketen staan, groeiden daar goed op. Het vogel- en visrijke gebied dat het voor de dijkaanleg was, bleef daardoor in stand. Toen de zuivering verbeterde, liep die aanvoer terug en daarmee de voedselrijkdom. Daarop verslechterden de omstandigheden voor de algen, de bodemfauna en de rest van het voedselweb, en liep het leven drastisch terug.

Een tweede probleem dat daar doorheen loopt, is dat het meer rijk is aan slib. Hoe meer slib, hoe troebeler het water. En hoe troebeler, hoe minder organismen die leven op zonlicht, zoals algen. ‘Er komen nog wel algen voor in het Markermeer, maar dat zijn kleine algen die zich ook nog eens aan het slib binden, waardoor ze nauwelijks beschikbaar zijn als voedsel’, vertelt aquatisch herstelecoloog professor Piet Verdonschot van Wageningen Environmental Research. ‘Het slib is wel rijk aan voedingsstoffen, maar het zit er als het ware in opgesloten.’

Amazone

Met Marker Wadden herstelt natuur zichzelf- neem voorbeeld aan de AmazoneTot slot ontbreken oeverzones rond het meer. Dit zijnde langzame overgangen tussen land (dijk) en water die belangrijk zijn voor flora en fauna. In natuurlijke meren komen die in grote oppervlakken voor. Het Markermeer is echter van oorsprong een deltawater. De IJssel mondde uit in de Zuiderzee die in verbinding stond met de Noordzee – tot de aanleg van de Afsluitdijk (1932) en later de Houtribdijk (1975). Verdonschot: ‘Maar als je naar een luchtfoto van bijvoorbeeld de Amazonedelta kijkt, zie je ook overal zandbanken, eilandjes en ruime oeverzones. Dat heeft in het Markermeer altijd ontbroken.’

De oplossing om de neerwaartse spiraal te doorbreken is op een natuurlijke wijze de voedingsstoffen uit het slib vrij te maken. Hoe? Door het slib boven water te halen en er planten op te laten groeien. Dan nemen de planten het op en komt het weer in de kringloop, en het kan ook met regen en overstroming meespoelen terug het water in. ‘Zo breng je de natuurlijke cyclus van voedingsstoffen terug in het meer waardoor het weer gaat leven’, aldus Verdonschot

Lees verder onder de video

Bouwen met slib

Op initiatief van Natuurmonumenten worden daarom nu de Marker Wadden aangelegd, een verzameling van vijf eilandjes op 4 kilometer ten zuiden van de Houtribdijk (Enkhuizen-Lelystad). Dat gaat met zand, klei en slib uit het Markermeer. Dit bouwen met slib is een noviteit voor de waterbouwers.

In 2016 is gestart met de aanleg van wat een vogelparadijs moet worden. ‘We hopen met dit project de sleutel om te draaien en de voedingsstoffen terug in de kringloop te brengen, al is het nog op kleine schaal’, zegt Verdonschot. Door de moerassige gebieden tussen de eilandjes ontstaan ook nieuwe paai- en broedgebieden. Wageningse wetenschappers onderzoeken het samenspel van natuurlijke factoren, en kijken bijvoorbeeld naar de bodemfauna en de vispopulaties en wat de aanleg van nieuwe natuur betekent voor de visserij en de Natura2000-doelen; beide hebben baat bij een herstellend voedselweb.

Vogelhut

Een van de eilanden wordt via het water toegankelijk voor recreanten. Het krijgt een aanlegplaats en ligt op zo’n negen kilometer varen vanuit Lelystad en tien kilometer vanuit Enkhuizen. Het eiland krijgt ook een bezoekerscentrum, wandelpaden en, op de verre uithoek, een vogelhut. Zodat niet alleen de vissen en vogels kunnen genieten van de nieuwe natuur, maar ook mensen. Het project gaat naar verwachting voor meer economische activiteit in Lelystad zorgen, door waterrecreanten en bijvoorbeeld hotelovernachtingen.

Het is trouwens ook exact honderd jaar geleden (21 maart 1918) dat de Tweede Kamer besloot om de Zuiderzee in te polderen. Het doel was de creatie van nieuw landbouwgebied om voedseltekorten te voorkomen zoals tijdens de Eerste Wereldoorlog. En nu wordt in de voormalige Zuiderzee gewerkt aan het oplossen van een ‘natuurtekort’.

Voorbeeld nieuwe natuur in deltagebied

Het project is een voorbeeld van nieuwe mogelijkheden om natuur te verweven met een dichtbevolkt deltagebied, uitgaande van het natuurlijke ecosysteem en draagkracht van het gebied. Wageningse wetenschappers hebben daar unieke kennis voor doordat ze drie invalshoeken combineren: ze onderzoeken en ‘snappen’ de natuur (ecosystemen); onderzoeken en ontwikkelen technologie, modellen en interventies die gebruik maken van de natuurlijke processen  en onderzoeken en begeleiden de interactie tussen mens (gebruiker, beheerder) en ecosysteem.

Verder lezen en kijken:

Heb je vragen of opmerkingen? Ga hieronder in gesprek.

Plaats een reactie »


Piet Verdonschot

Piet Verdonschot

Prof. dr. ir. Piet Verdonschot doet al ruim veertig jaar onderzoek naar de structuur en het functioneren van nieuwe en herstelde wetland-ecosystemen en het integreren van verschillende abiotische en biotische stuurfactoren en processen in wetlands van een meter boven tot meters onder de waterspiegel.

Er zijn 15 reacties.

  1. Door: Ad Cornelissen · 24-03-2018 om 09:47

    Tussen Edam en hoorn kun je niet meer varen vanwege de waterplanten, ook op de randmeren kun alleen nog in de vaargeul varen omdat Rijkswaterstaat er planten heeft uitgezet.
    Is dit ook de bedoeling met de markenwadden.
    Ik hoop van niet!

    1. Door: Piet Verdonschot · 24-03-2018 om 17:02

      De Marker Wadden zijn bedoeld om het Markermeer weer gezonder te maken. Het slib en algenrijke meer is nu een beetje verbeterd wat aanleiding is tot plaatselijk massaler plantengroei. massaliteit is geen teken van gezond. Een gezonder meer heeft wel waterplanten maar minder massaal.

  2. Door: Mr. Benedikt Marijnen · 24-03-2018 om 13:02

    Prima initiatief. Het is wel bizar dat we eerst de natuur verwoesten met een inpoldering en een volstrekt overbodige afsluitdijk, en dan met veel geld en wetenschappers de natuur weer proberen ‘te herstellen’. Gekkigheid natuurlijk.

    1. Door: Piet Verdonschot · 24-03-2018 om 17:04

      We leve met velen op een kleine delta waar bijna alles gemaakt is. Het extra voor een gezonder leefmilieu lijkt mij een goede investering. En bouwen met natuur kan ons leren in de toekomst verstandiger met delta’s, water en natuur om te gaan.

  3. Door: Hylcke Okkinga · 24-03-2018 om 20:24

    Ik vind het een geweldig mooi initiatief. Herstel, gericht op natuurontwikkeling binnen de randvoorwaarden die daar zijn is een uitdagende opgave. Daar horen tijdelijke belemmeringen (overvloedige plantengroei) bij. Laten we verder kijken dan onze eigen kleine issues. Nu ook de Grevelingen?

    1. Door: Kim Buisman · 28-03-2018 om 14:35

      Zijn er plannen in dezelfde richting voor Grevelingen?

      1. Door: Piet Verdonschot · 05-04-2018 om 10:24

        Beste Kim, van dergelijke plannen weet ik niet maar het zou ook daar misschien wel een boost geven aan het systeem en de wijdere omgeving.

  4. Door: Wim Oosterloo · 27-03-2018 om 13:58

    Je schets drie problemen die zich in het Markermeer voordoen, namelijk vermindering eutrofiering, teveel slib en te weinig oevers en dat hiermee de rijkdom aan vissen en vogels terug is gelopen. Met de aanleg van de Markerwadden wordt hierin verbetering aangebracht. Een prima initiatief.
    Meer oevers zal zonder meer een sterke stimulans zijn voor flora en fauna. Bij minder slib zal de primaire productie toenemen. In ondiepe systemen als het Markermeer met veel windinvloed zullen nutriënten in het slib echter snel beschikbaar zijn. Ik kan me niet voorstellen dat er nu onvoldoende nutriënten beschikbaar zijn en dat je naar een meer eutroof systeem wilt. Eutrofe systemen zijn wel rijker aan vis (denk in een extreme situaties aan karper- of forelvijvers), maar zeldzame en minder algemene soorten komen niet of minder voor, i.t.t. in oligotrofe systemen. Als je al naar een meer eutroof systeem wilt kun je veel kosten besparen door minder vergaand te zuiveren.

    1. Door: Piet FM Verdonschot · 27-03-2018 om 19:15

      Het probleem is dat de voedingsstoffen opgesloten zijn in het slib. We streven niet naar en eutrofer systeem maar juist om de stoffen weer uit het slib vrij te maken. Daarvoor moet de huidige cyclus worden doorbroken. Het slib blijft dan (natuurlijke component in dit ex-mariene systeem) maar de stoffen kunnen weer circuleren.

  5. Door: Sjoerd Poorta · 12-04-2018 om 11:55

    Wat een prachtig initiatief! Als cultuurtechnicus (sinds 1983) en vogelaar / natuurliefhebber spreekt het artikel me erg aan. In hoeverre zijn er ook open vacatures (huidig, aankomend) bij Natuurmonumenten of andere betrokken organisaties om bij te dragen aan dit initiatief?

  6. Door: Age van der Bles · 18-04-2018 om 14:15

    Heer Verdonschot, ik volg de ontwikkeling van de Marker wadden met enige belangstelling.Wat mij verbaasd is dat slib en vertroebeling van het water als oorzaak worden aangemerkt. Gezien de grote inspanning zowel technisch als financieel om dit slib te verwijderen, begrijp ik dan ook niet dat 10km veder op een bagger eiland wordt gemaakt om zand uit te spoelen. Als je op jaar basis 4 miljoen ton zand uitspoelt komt er al snel 200.000 ton slib in het IJsselmeer terecht?
    Of moeten in de toekomst ook IJsselmeer waden worden aangelegd? met vriendelijke groeten Age van der Bles

  7. Door: Piet Verdonschot · 20-04-2018 om 11:37

    Beste Sjoerd,
    ik heb geen overzicht van de mogelijkheden / werkgelegenheid die de Marker wadden oplevert. Ik kan slechts adviseren de ebventuele vacaturesites te blijven raadplegen.

  8. Door: Piet Verdonschot · 20-04-2018 om 11:40

    Beste Age,
    Het grootste deel van de eilanden wordt niet met slib maar met zand gebouwd. De eventueel uitspoeling wordt ook gemonitord maar daar heb ik geen cijfers van. Daarbij is niet slib het grootste probleem, dat was er en zal er nog lang zijn (wordt niet met deze eilanden opgelost).

  9. Door: Pt · 28-04-2018 om 18:11

    Hallo,
    Heeft iemand vooraf de ecologische voetafdruk van dit project berekend?

  10. Door: Piet Verdonschot · 29-04-2018 om 16:05

    Van een dergelijke analyse ben ik niet op de hoogte. Hoogstwaarschijnlijk niet.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *