Vergisting en biogas in Nederland: potentie genoeg

Tussen 2006 en 2011 nam het aantal biovergistingsinstallaties in Nederland geleidelijk toe om vanaf 2011 te gaan dalen. Tot dat tijdstip droeg vooral de landbouw daaraan bij. Veel agrariërs wilden maar al te graag investeren in een installatie om biogas te produceren. Maar toen handelaren de prijzen voor snijmaïs opdreven, was de productie van biogas economisch niet langer rendabel. Het aantal vergistingsinstallaties in de landbouw liep vervolgens terug. Dat de productie van biogas in Nederland toch constant is gebleven, is te danken aan de waterzuiveringsinstallaties die steeds meer biogas produceren uit rioolslib.

Al met al heeft de hoeveelheid biogas die we in Nederland produceren een bescheiden volume. Ik vind dat jammer, omdat biogas uit vergisting een belangrijke rol in de biobased economy kan spelen. Dat kan alleen economisch rendabel gebeuren als een biogasinstallatie niet op zichzelf staat. Koppeling aan bioraffinage is interessant: je produceert dan namelijk zelf de grondstof die je gebruikt voor het vergistingsproces. Zo produceert een bedrijf als Cosun suiker uit suikerbieten en gebruikt het sommige reststromen voor de productie van biogas.

Laagwaardige grondstof: bermgras

Daarnaast is het interessant te kijken naar meer laagwaardiger grondstoffen voor vergisting. Een voorbeeld hiervan is bermgras, een grondstof die overvloedig voorkomt, maar nu voornamelijk nog wordt gecomposteerd. Dit composteren kost geld en energie, terwijl er ook biogas uit te halen valt. Voorwaarde is wel dat het gras een goede voorbehandeling krijgt. Een probleem is verder dat er na het maaien veel plastic afval tussen het gras blijft zitten. Dat bermgras nog weinig voor vergisting gebruikt wordt, heeft daarmee te maken. Onderzoekers van Wageningen University & Research werken aan oplossingen voor dit soort obstakels, zodat bermgras, maar ook natuurgras, in de toekomst kan uitgroeien tot een belangrijke grondstof voor biogas.

Bio-LNG uit biogas

Ook aan de afzetkant gloren mogelijkheden voor biogas. Zo zie ik veel potentie in bio-LNG, vloeibaar natuurlijk gas. Dit is een interessante brandstof voor transportvormen die een grote actieradius vereisen, zoals de scheepvaart en het zwaar vervoer over de weg. Gecomprimeerd gas is dan geen optie, want daarvoor zijn enorme tanks nodig. Bio-LNG heeft veel minder opslagruimte nodig. Samen met producent Osomo test Wageningen University & Research technologie om bio-LNG te produceren uit biogas. Dit opent perspectieven om de hele biogasketen rendabeler te maken.

 Methanisering: windenergie opslaan

Interessant is verder de rol van vergisting bij het opslaan van windenergie. Na het Akkoord van Parijs is de noodzaak om te investeren in windenergie alleen maar groter geworden. Het nadeel hiervan is dat je alleen energie opwekt als de wind waait. Opslag van windenergie, maar ook van zonne-energie, is nodig om het energienet te balanceren. Een oplossing is methanisering, waarbij windenergie wordt omgezet in methaan. Hierdoor wordt het mogelijk om windenergie op te slaan voor later gebruik. Er kan dan meteen een eind worden gemaakt aan de vreemde constructie dat eigenaren van windmolens soms een vergoeding krijgen voor het stilzetten van hun molens. Bijvoorbeeld tijdens een nachtelijke storm, als de energievraag laag is.

Mineralen behouden voor kringloop

Tot slot is vergisting een uitstekende technologie om waardevolle mineralen, zoals fosfaat, voor de voedselkringloop te behouden. Deze mineralen zitten in de organische stof die na vergisting overblijft. Door deze stof te gebruiken als grondstof voor bijvoorbeeld de teelt van kroos en algen, blijven de mineralen in de kringloop en kunnen ze worden gebruikt in voedsel- en veevoerproducten.

Ik geloof in een gezonde toekomst van vergisting voor biogasproductie in Nederland. Wat daarbij meespeelt, is dat we steeds meer  biogas in kortere tijd kunnen produceren. Daardoor neemt de toegevoegde waarde van vergisting alleen maar toe.

Ik hoor graag hoe u hier over denkt.