Vliegtuigtellingen zeezoogdieren: ‘Off effort’

– Door: Steve Geelhoed –

Het zonnetje schijnt, maar wij zitten in ons hotel in Inverness. Bezig met controle van de data die we afgelopen dagen hebben verzameld. Er is vandaag te veel wind om te vliegen, maar de afgelopen dagen waren de weersomstandigheden goed genoeg voor vliegtuigtellingen.

Puzzelen om te kunnen vliegen en tellen

Het was een hele logistieke puzzel om efficiënt gebruik te maken van de verschuivende perioden van goed weer, de openingstijden van vliegvelden en de gaten in de activiteiten in militaire oefengebieden waar we doorheen moesten vliegen. Maar het is gelukt: we hebben de transecten geteld in de blokken rond Shetland, de Orkneys en in het noorden van de Hebriden. In drie dagen zijn we – om te tanken – geland op Sumburgh (Shetland), twee keer Stornoway (Hebriden) en drie keer https://weblog.wur.eu/essay-on-pollution/ (Orkneys, zie foto links).

Zeezoogdieren verspreid gezien

De zeezoogdieren die we zagen waren onregelmatig verspreid. Er waren gebieden met hoge aantallen maar ook ‘zeezoogdierwoestijnen’. De meest algemene soorten waren bruinvissen, witsnuitdolfijnen en dwergvinvissen. De hoogtepunten waren het zien van een enorme reuzenhaai. Gemengde groepen witsnuitdolfijnen en grienden werden vergezeld door Jan-van-Genten en andere zeevogels.

Off effort, geen vliegtuigtellingen, en iedereen geniet!

Off effort (buiten het surveywerk, voor of nadat we bij de toegewezen transecten waren), vlogen we ook over een aantal gebieden met veel walvisachtigen. Dit deden we zodat iedereen in het vliegtuig er ook met volle teugen van kon genieten! Op deze manier zagen we een aantal nieuwe soorten voor deze survey: een bultrug die opsprong uit het water, een opduikende butskop, een gewone vinvis recht onder het vliegtuig en twee orka’s (zie foto onder) vlak bij de kust, voor we op Kirkwall landden. Hoewel het niet volgens protocol was, hebben we een extra rondje gevlogen om deze dieren beter te bekijken. Goed voor de moraal!

Orka (© Steve Geelhoed)

Race tegen de klok: op tijd landen

De laatste survey in deze reeks was een race tegen de klok. We moesten op tijd op Stornoway tanken, zodat we voor sluitingstijd in Inverness konden landen. We hadden dan ook geen tijd om op weg naar Stornoway met een lagere snelheid langs Sula Sgeir (zie foto onder) en North Rona te vliegen, twee van de meest afgelegen Britse eilanden. Afsnijden over het vasteland was min of meer onmogelijk door de hevige regenbuien en bliksem. Desondanks landden we op tijd in Inverness. Eenmaal geland, wachtte een nieuwe uitdaging: een restaurant vinden waarvan de keuken nog open was. Enfin, rond middernacht konden we -voldaan door een Italiaanse maaltijd- uiteindelijk echt ‘off effort’ gaan.

Sula Sgeir (© Steve Geelhoed)

Dit is het eind van het verslag over vliegtuigtellingen. Lees hier vanaf het begin, of laat hier onder een bericht achter.