Geen ‘dierenredders’ versus ‘dierenbeulen’, maar samen zorgen voor dierenwelzijn veehouderij

Bron foto: Kipster

Alle dieren die zorgen dat we lekker en gezond te eten hebben, verdienen het dat we hun welzijn serieus nemen. Helaas blijft het maatschappelijke debat over dieren in intensievere veehouderijsystemen te vaak steken in simplistische frames, waarbij nobele ‘dierenredders’ strijden tegen nietsontziende ‘dierenbeulen’. Daar moeten we hoognodig vanaf. Om verder te komen zijn drie stappen essentieel.

1. Maatwerk: stem de zorg af op het dier

Wij mensen denken vaak heel goed te weten wat dieren prettig vinden of nodig hebben: een dekentje, een suikerklontje, vrijheid. Maar die ideeën kloppen niet altijd als we echt denken vanuit het dier. Elke diersoort stelt eigen specifieke eisen. Zo voelen paarden met een wintervacht zich prima buiten in de vrieskou, maar zitten kippen buiten zonder schuilmogelijkheid helemaal niet op hun gemak.

Het vraagt om maatwerk en zorg die heel precies is afgestemd op hun behoeften. We hebben gelukkig al veel kennis over wat de verschillende dieren nodig hebben en hoe we daar beter aan tegemoet kunnen komen. Bijvoorbeeld door de inrichting van stallen, het creëren van schuilplaatsen, het aanbieden van https://weblog.wur.eu/should-an-annotated-bibliography-have-a-title/ of de invloed van https://weblog.wur.eu/the-plane-crash-i-survived-narrative-essay/. Het belangrijkste is dat die kennis echt wordt toegepast.

2. Gedeelde verantwoordelijkheid voor het welzijn van vee

Dierenwelzijn lijkt een kwestie van tegenstellingen. De aanhoudende strijd tussen ‘dierenredders’ en ‘dierenbeulen’ slaat de discussie plat.

Geen enkele boer wordt ‘s ochtends wakker met het voornemen zijn dieren te gaan kwellen en in de supermarkt is geen consument actief op zoek naar een (runder)lapje dierenleed.

De lange ketens in de voedselproductie maken het makkelijk om naar anderen te wijzen. Als consument hebben we (vervelende) onderdelen van de voedselproductie uitbesteed. Denk aan het slachten van dieren of de behandeling van dierziektes. Het is te makkelijk om producenten als ‘daders’ weg te zetten. Op hun beurt vinden zij de consument hypocriet en voelen zich in een hoek gezet. Zij mogen immers het vuile werk opknappen voor consumenten die alles op een koopje willen hebben.

Het helpt niet om zo naar elkaar te wijzen. Een verantwoorde omgang met dieren in de veehouderij is een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Van ons allemaal.

Neem bijvoorbeeld Kipster en Ameco

Gelukkig zijn er voorbeelden van partijen die samen die verantwoordelijkheid nemen.

• Neem een nieuw concept als Kipster, een bedrijf dat op een meer dier- en milieuvriendelijke manier eieren produceert. Wetenschap, bedrijven, boeren en maatschappelijke organisaties hebben met elkaar samengewerkt bij de ontwikkeling. Omdat kippen van nature bosdieren zijn die niet van open vlaktes houden, leven de Kipster-kippen in een binnentuin, met frisse lucht, daglicht, struiken en boompjes.
• Of denk aan de nieuwe runderslachterij van Ameco, de eerste in Nederland die de ideeën van de zoöloog Temple Grandin toepast. De Dierenbescherming en Wakker Dier reageren enthousiast op de plannen.

3. Samenwerking als nieuwe standaard

Nu zijn het nog vaak losstaande initiatieven, maar in die samenwerking ligt de toekomst. Die moet de nieuwe standaard worden.

Maatschappelijk gewenste innovaties lopen nu vast in wettelijke kaders. Zo sneuvelde in 2015 een initiatief van supermarkten, producenten en verwerkers voor een duurzamer geproduceerde kip. Het was in strijd met het kartelverbod. Betere wetgeving is dus essentieel. Er moet ruimte komen om van onderop nieuwe kaders te ontwikkelen. Door gezamenlijke actie kunnen barrières binnen de markt of overheid worden aangepakt.

Immers: landbouwhuisdieren die zorgen dat wij lekker en gezond te eten hebben, verdienen dat we serieus met hun welzijn bezig zijn.

Centre for Sustainable Animal Stewardship

 Wij willen een dialoog op gang brengen over de manier waarop mensen en dieren op een goede manier kunnen samenleven.

Het Centre for Sustainable Animal Stewardship bestaat uit een klein kernteam met hoofd dr. Franck Meijboom (Universiteit Utrecht), coördinator Maite van Gerwen (Universiteit Utrecht) en prof. dr. Ludo Hellebrekers (directeur Wageningen Bioveterinary Research). Per project wordt dit uitgebreid met medewerkers en onderzoekers vanuit de academische wereld, het maatschappelijk veld en/of de diersector.