Je hoort de grondeekhoorns. Ze slaan met hun poten hard op de aarde om elkaar te waarschuwen. Marina vertelt over grondeekhoorns: ‘We hebben De Grote Oorlog (WO II) overleefd door het eten van grondeekhoorns, daarom overwegen ze in de vallei om er een monument voor op te richten (in het dorp BitsjikiBoom). De beestjes rennen van hol naar hol en zijn zo te vangen. Er zijn talloze verhalen over kinderen die de grondeekhoorns vingen in die tijd, bijvoorbeeld door water in de holen te gieten’.
Lachende lariks, water, bijen, vlieg, krekel, wind door het gras, koekoek, tapuit, tinkelende regen, mug, valk, geruis van de bomen, geratel van de wielen van een auto over de houten brug, de bel van een koe, de zoem van je eigen oren, boombladeren die praten. Het benoemen van de geluiden schilderen het landschap, vormen er een beeld van. Een minuut luisteren bij de bron. Elke dag doen we een korte luister-actie. Steeds op een andere plek in de vallei.
grondeekhoorn en aantekeningen van het klanklandschap
Ook voor deze verzamelingen vindt Maya Petrovna een mooie titel: ‘Karakol Symfonie’