Kiezen voor een stap terug. Of, toch vooruit?

Steeds meer studenten en scholieren leveren een bijdrage aan dit blog. Zo ook Binnita, die me eergisteren een reactie stuurde met een link naar haar blog over haar studieloopbaan. ‘Kiezen voor een stap terug’.. noemde ze haar blogartikel…

‘Hoezo ‘Kiezen voor een stap terug’???? Oké, je bent van het wo naar het hbo gegaan omdat dat beter paste. Maar ik vind het eigenlijk: … kiezen voor een stapje vooruit. Je bent eigenlijk een stapje verder gekomen in je zoekproces naar wat echt bij je past’

Ik zag dat Binnita de titel van haar artikel inmiddels heeft veranderd. Van ‘Kiezen voor een stap terug’ naar ‘Kiezen voor geluk’ Mooi zo dame! Lees het verhaal van Binnita:

Kiezen voor geluk na een verkeerde studiekeuze

24 januari 2018

Oké, ik heb het dus al eerder verteld: ik vind kiezen gewoon lastig. Niet voor niets dat ik al duizend potentiële beroepen heb genoemd: patholoog anatoom, forensisch recherche, stewardess, visagist, schrijfster, communicatiemedewerker, journalist… Kortom: veel interesses.

Kiezen, al op jonge leeftijd

Zo begon ik dus in 2015, na een voorspoedige middelbare schoolcarrière, met de hbo-bachelor Communicatie. Dit wel na twijfels. Ik twijfelde namelijk met kiezen tussen de lerarenopleiding Nederlands en de studie Communicatie, ik was tenslotte nog maar zeventien. Maar ik had wel wat met communicatie: iemand activeren en motiveren om tot een bepaalde actie over te gaan. Wist ik veel dat het zoveel breder was. Ik kreeg vakken als eventmanagement en visuele media, en eigenlijk trokken deze vakken mij totaal niet. Fotograferen vond ik wel leuk, maar de foto’s nadien bewerken met Photoshop was niet mijn sterkste punt. Na vier maanden had ik het wel gezien. Ik werd hier niet gelukkig. Dus: gauw stoppen maar!

Eerste liefde, docentenopleiding op het hbo

Ik wilde weer naar mijn eerste liefde: de docentenopleiding. Handig, dacht ik, die studie zit hier ook op de NHL. Maar helaas mocht ik niet in februari beginnen, ik moest wachten tot september. Gelukkig had ik een leuk bijbaantje waarmee ik de tijd wel zou kunnen verdrijven. Volgend jaar maar weer naar Leeuwarden, dacht ik. Tot mijn vriend in juni werk kreeg in Lelystad. Leeuwarden-Lelystad zou lastig zijn om te reizen, en ik wilde vanzelfsprekend wel met hem mee naar Lelystad. Zwolle lag erg voor de hand, dus koos ik ervoor om vanaf september 2016 te studeren aan Windesheim in Zwolle.

De goede keuze, of toch niet?

Direct in de eerste week dacht ik: yes, dit is wat ik wil. Ik genoot van het studeren en ik wilde mooie cijfers halen. De vakken waren allemaal hartstikke leuk en ook de klas was ontzettend gezellig. Vanaf februari ging ik één dag in de week op stage. Ik gaf les aan vmbo-kb en vmbo-bb. Ik vond dit best pittig, maar dankzij mijn engelengeduld rondde ik de stage af met een uitmuntend. Hartstikke blij.

Kiezen voor een stapje hoger

Toch begon ik (weer) licht te twijfelen… Wil ik dit wel? Er waren een aantal klasgenootjes die kozen voor de universiteit, en ik zat er ook aan te denken… Ik bezocht de websites en ik zag dat je misschien wel als communicatieadviseur aan het werk zou kunnen. Of als tekstschrijfster, of journalist, of toch nog als docent Nederlands. Alle puzzelstukjes van mijn interesses vielen samen. Maar er was nog iets wat mijn keuze dreef, namelijk iets als ambitie. Door middel van mijn universitaire studie wilde ik echt alles uit mijzelf halen. Jong geleerd is oud gedaan, en als je nou eenmaal gezegend bent met een slim koppie dan moet je die hersens ook gebruiken.

Studeren op de universiteit

Daarom koos ik dus voor de studie Nederlandse Taal en Cultuur in Groningen. Niet dat Groningen-Lelystad nou zo makkelijk te bereizen viel, maar goed. Daar zou ik vast wel aan wennen. Ik begon in september 2017. Eerst vond ik het allemaal wel prima, maar toch ontbrak er vanaf het begin al een soort vibe, een soort wilskracht. Ik vond de vakken een beetje duf en ook de vakken die gericht waren op het lesgeven waren een gemis. Dat vond ik nou juist zo interessant bij de lerarenopleiding. Toch maar doorzetten, want misschien krijg ik in de tweede periode leukere vakken? De tentamens kwamen er aan en ik moest gewoon mijn verstand op nul zetten en gaan leren.

Foute keuze!

De tentamens waren geweest en ik kreeg mijn cijfers terug. Twee keer een 6,8 en één keer een 5,5. Mooi zo, studiepunten binnen. Dit was niet echt mijn stijl van denken, maar goed. De universiteit is nou eenmaal veel pittiger dan het hbo. Achten en negens zou ik toch niet zo snel meer gaan halen. Op naar de volgende periode.

Rotvakken

Semantiek, pragmatiek en klankleer stonden op het programma. Wat een rotvakken. Onderzoek doen naar het verschil tussen ‘voor’ en ‘achter’, of onderzoeken op hoeveel manieren je kon zeggen dat je er niets van begreep (ik snap er geen bal van, ik snap er geen zak van, ik snap er geen klote van)… Dat was dus waar de docenten zich mee bezig hielden. Er zijn vele onderzoekers die onderzoek doen naar hoe ziektes genezen kunnen worden, maar zij deden onderzoek naar dit! Daar snap ik dus geen snars van.

Kiezen voor een stap terug. Of, toch vooruit?

Weer kwam de vraag: wil ik dit? Nee. Dat was al gauw duidelijk. Het was een optelsommetje: weinig interesse in de vakken + geen praktijk + het gevoel dat ik mijn doel met een hele grote omweg ging bereiken + de vermoeiende reis. Kiezen voor een stap terug! Knoopje doorhakken en kiezen om terug te gaan naar Windesheim. Mijn droom, mijn ambitie achterna. En zo ga ik straks in februari weer verder met de lerarenopleiding Nederlands, gewoon lekker op hbo-niveau. Kiezen voor een stap terug dus. Maar wel kiezen voor wat ik echt wil. Gaan voor waar ik acht jaar geleden al van droomde. En ik weet dat het niet erg is om te kiezen voor een stap terug. Ik weet nu zeker wat ik wil, en ik weet ook dat ik nu nooit zal denken: ‘had ik toen maar voor de universiteit gekozen.’

Mijn geluk achterna

Ik weet dat ik nu weer mijn geluk achterna ga, en ik hoop hiermee misschien inspirerend te kunnen zijn voor jou. Want je kunt wel altijd hoger willen, maar is dat ook waar je gelukkig van wordt? En vergeet niet, dat je heel veel keuzes terug kunt draaien, dus: wees vooral niet bang om te kiezen!

Liefs, Binnita

Opleidingsniveau mbo, hbo of wo?

Ik was meteen blij met de openhartige manier waarop Binnita praat over haar schoolloopbaan. Wat ze aangeeft is dat het belangrijk is goed na te denken over het niveau dat je kiest. Veel studiekiezers blijven steken bij ‘Wat ga ik studeren’. Maar het is ook heel belangrijk dat je nadenkt over op welk niveau je dat wilt doen. Binnita legt heel treffend uit wat het verschil is tussen een bacheloropleiding op hbo niveau en een bacheloropleiding op wo niveau.

Een hbo opleiding

Ik heb veel ervaring opgedaan in het hbo. Mijn ervaring als docent: hbo studenten zijn slimme studenten die goed kunnen leren. Maar ze willen wel graag zien wat ze hebben aan wat ze leren. De vraag die mij het meest gesteld werd toen ik op het hbo lesgaf was: ‘leuk dat u dit vertelt maar wat kan ik ermee’?

Een wo opleiding

Ook op de universiteit zitten slimme studenten die goed kunnen leren. Natuurlijk willen zij uiteindelijk ook iets zinvols doen met hun kennis. Maar de meest gestelde vraag die ik als docent kreeg was: ‘leuk dat u dit vertelt, maar zijn er ook andere waarheden? Zijn er ook andere manieren mogelijk om dit probleem te onderzoeken? En is dat wat u vertelt echt goed onderzocht?
Ik stel het nu een beetje zwart wit, maar waarschijnlijk herkent u als ouder wel de gedachtengang van het ene type student en van het andere.

Kies wat bij je past

Kiezen voor een stap terug? Ik vind hbo geen stap terug. Het is gewoon heel erg belangrijk dat je kiest wat bij je past. En wie weet Binnita, later kun je alsnog een universitaire master doen. Maar dat is absoluut geen vereiste. Kies voor wat echt bij je hoort. Ook voor je eventuele masterkeuze.