Misschien kent u Joost. Als ik op ouderavonden spreek neem ik altijd studenten mee die over hun studiekeuzeproces praten. Misschien hebt u Joost toen ontmoet… een jongen die na heel veel zoeken uiteindelijk zijn studie heeft gevonden. Mijn vraag: ‘Hoe komt het dat studiekeuze voor jou zo lastig was?’ Antwoord: ‘Mijn vrienden en ik vonden: studiekeuze is niet zo cool.’
Het studiekeuzeproces van Joost
Ik ben begonnen aan psychologie in Amsterdam, maar ik wist na een week al dat het niks was. De studie tenminste. Amsterdam was precies wat ik ervan verwachtte… super. Toen ben ik maar rechten gaan doen, want dat deden een aantal van mijn vrienden ook. Dat heb ik volgehouden tot Kerst. Het jaar daarop ben ik begonnen met economie. Ook gestopt met Kerst. Ja, en toen zeiden ze thuis dat er iets moest veranderen… Maar wat dan? Ik ben gaan werken en heb ook een studiekeuzetraject gedaan bij een organisatie.
Studiekeuze is niet zo cool, en nadenken over jezelf al helemaal niet
Tijdens dat studiekeuzeprogramma ben ik eigenlijk voor het eerst pas gaan nadenken over mezelf. Wie ben ik en wat wil ik met mijn leven? Op school was de decaan daar ook altijd over bezig maar ja: mijn vrienden en ik… we vonden: studiekeuze is niet zo cool.
We deden eigenlijk allemaal niks met al die testjes, tenminste mijn vrienden en ik niet. We wilden naar Amsterdam. Verder kwamen we eigenlijk niet. Mijn ouders deden wel pogingen om over mijn studiekeuze te praten en daarom zei ik dat ik psychologie wou doen. Dat leek me wel wat. Maar waarom? Ik zou echt niet weten waarom ik dit zomaar koos.
Mijn ouders hebben niet echt doorgevraagd
Mijn ouders hebben me ook nooit gevraagd waarom ik psychologie had gekozen. Ze waren allang blij dat ik überhaupt wou studeren. Ze stelden me wel vragen toen ik overstapte op rechten en later op economie. Maar ik ging daar eigenlijk niet zo op in.
Dat werd wel anders toen ik dat studiekeuzeprogramma moest volgen. Dat studiekeuzetraject was een idee van mijn ouders. Anders hadden ze de geldkraan dichtgedraaid. Ik moest toen ook feedback vragen aan mijn ouders. En mijn gedachtegangen met ze delen. Lastig en echt helemaal niet cool (en cool moest ik in die jaren wel zijn van mezelf)
Een taal leren? Maar welke dan?
Op vakantie deed mijn vader me een goede suggestie… waarom denk je niet aan een taal als studie. Daarover heb ik toen ook gepraat met de mensen van dat studiekeuzetraject. Echt super enthousiast was ik niet, maar in principe leek het me wel wat.
En welke taal dan? het werd Arabisch… Waarom? Ik vond die klanken wel mooi.
Mijn bacheloropleiding: Arabisch
Eindelijk ging het goed. In drie jaar had ik mijn bachelor Arabisch gehaald. Maar gaande de studie merkte ik wel steeds meer dat dit het toch niet helemaal was. Zo halverwege mijn bachelor raakte ik steeds meer geïnteresseerd in irrigatie en watermanagement. Op vakantie had ik daar ook veel mooie voorbeelden van gezien. Weer opnieuw aan een andere bacheloropleiding beginnen was thuis onbespreekbaar. Maar een andere master misschien wel?
Mijn masteropleiding: Internationaal Land- en Watermanagement
Tijdens mijn bacheloropleiding ben ik voorbereidende vakken gaan volgen voor mijn masteropleiding. Die ben ik inderdaad gaan doen en nu ben ik bijna afgestudeerd. Wat wel erg mooi is.. ik kan straks, als ik aan watermanagementprojecten werk, ook praten met de mensen in het Midden Oosten. Ik spreek de taal immers…
Terugkijken
Studiekeuze is niet zo cool… dat vonden echt al mijn vrienden. We gingen gewoon maar wat doen. De meesten hebben dan ook de verkeerde studie gedaan. Maar weinigen hebben uiteindelijk echt iets afgemaakt. Als ik nu terugkijk was ik gewoon nog helemaal niet toe aan studiekeuze. Ik was teveel een puber.
Nadenken over de toekomst kon ik helemaal niet en wou ik ook niet. Gewoon iets proberen wat me wel leuk leek… dat was mijn strategie. De verkeerde dus…
Het verhaal van Joost
Studiekeuze is ingewikkeld. En sommige jongvolwassenen zijn gewoon niet toe aan studiekeuze op het eind van havo of vwo. Ik raad studiekiezers (en hun ouders) aan om niet zomaar aan een opleiding te beginnen. Spring niet zomaar ‘in het diepe’. Dan is het beter een jaar te gaan werken, reizen, een studiekeuzeprogramma te volgen of een combinatie daarvan. Jongens hebben vaak wat meer tijd nodig om tot een studiekeuze te komen. Nu het gedrag van jongens weer even een onderwerp is door de sire-campagne: Jongens en meisjes zijn gelijk, maar niet hetzelfde vraag ik extra aandacht voor de studiekeuze van jongens. Sommige jongens hebben het echt lastiger dan meisjes.
Tips voor ouders
