Na haar master in filosofie aan de Universiteit van Amsterdam, met als specialisatie milieufilosofie, promoveerde Bernice Bovenkerk aan de University of Melbourne in Australië. Tegelijkertijd werkte ze aan de Universiteit Utrecht, waar ze lesgaf en zich verder toelegde op dierethiek. In 2013 trad Bovenkerk toe tot de leerstoelgroep Filosofie in Wageningen. Sinds 2019 is ze universitair hoofddocent. Momenteel doet ze onderzoek naar antropocene ethiek, met een VIDI-beurs van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). “Eigenlijk heb ik dezelfde motivatie als heel veel studenten in Wageningen, namelijk om de wereld beter te maken. Ik hou heel erg van dieren en ben geïnteresseerd in wat er in ze omgaat. Maar ik ben geen bèta, dus ik ben geen biologie gaan studeren. Met mijn werk wil ik bijdragen aan een gelijkwaardigere relatie tussen mensen en andere dieren.”
Onlangs is tijdelijk een varkensnier aan een mens gekoppeld, en het is wachten op de eerste transplantaties van varkensharten in hartpatiënten. Mogen we dieren houden en genetisch aanpassen voor het oogsten van organen? Donorvarkens moeten bijvoorbeeld steriel leven en kunnen zich niet natuurlijk gedragen. Wageningse filosofen buigen zich over de…