Om de gelaagdheid van een voor mij tot dan toe Terra Incognita te achterhalen maak ik kaarten. Ik ben opgegroeid met kaarten, zeekaarten. Die zijn van levensbelang om te weten waar je bent en waar de stroom je naar toe zet zodat je niet op een zandbank terecht komt. Zo orienteer ik me en onderzoek ik de relatie met het landschap.
Intensief onderzoek naar specifieke plekken of gebieden is al sinds mijn opleiding aan de Rietveld Academie de basis van mijn werk. Cartografie biedt me de mogelijkheid om verschillende lagen zichtbaar te maken, zo poog ik een gebied navigeerbaar en leesbaar te maken. Om een voorbeeld te geven van mijn cartografie-projecten: in een park breng ik het niet-zichtbare in kaart, het leven van wormen, schimmels, rhizomen, bacterien en algen onder de grond en onder het wateroppervlak. Of ik onderzoek een stadsdeel, verzamel daar verhalen van mensen, maak verschillende kaarten: een kleur-, een geur-kaart en een huiver-kaart, over dat waar je bang voor bent. Die verschillende ‘lagen’ vormen samen weer een nieuw beeld van het landschap.
Daarbij werk ik interdisciplinair, met wetenschappers en met betrokkenen uit het gebied. De resultaten zijn meervoudig en afhankelijk van de aard van het gebied en de schaal van het project. Ze kunnen uiteenlopen van een complete atlas tot een installatie met video in de publieke ruimte, tekeningen, foto’s, een kaart om het gebied mee te betreden of een ‘theaterstuk’ waarin acteurs de resultaten presenteren. In een aantal gevallen vervul ik de rol van aanjager van stedelijke ontwikkeling
Ik kijk naar verleden, gebruik en fysieke ervaringen van een plek. Mijn eigen waarnemingen in combinatie met de verhalen van anderen leiden tot een nieuw en gelaagd beeld. De kaarten tonen de rijkdom van een gebied die verder gaat dan een waarneming op het eerste gezicht, ik maak bijvoorbeeld een geur-kaart, een klank-kaart of een huiver-kaart. Met mijn projecten worden bestaande legenda's (het aantal aspecten dat je uit een kaart kunt aflezen) vergroot en daarmee open ik voor de kaartlezer de mogelijkheid om een gebied op andere manieren te ervaren. Met mijn kaart in de hand ontdek je tot dan toe verborgen bijzonderheden.
Over het belang van zintuigelijke waarneming schrijft de fenomenoloog Merleau-Ponty in The World of Perception de idee dat de waarneming een fundamentele rol speelt in ons begrip van de wereld. Merleau-Ponty legt de nadruk op het lichaam als primair middel om de wereld te kennen, dit in tegenstelling tot de filosofische traditie die het bewustzijn als vertrekpunt van kennis aanneemt. Ook Proust schrijft daarover, in A la recherche du temps perdu, noemt hij smaak en geur de directe weg naar verborgen herinneringen.
Door mensen te vragen naar zintuiglijke indrukken als geur, klank, tast, smaak en kleur van een gebied raken vooropgezette ideeën op de achtergrond en komen verhalen los. Die lokale kennis en herinneringen van bewoners en gebruikers (boeren, vissers, ondernemers) zijn voor mij van groot belang om de betekenis van plekken te achterhalen.
Een concrete manier om de betekenis van de ervaringen van betrokkenen (bewoners, gebruikers) te achterhalen is de door mij ontwikkelde ‘tekenmachine’. De tekenmachine is een constructie waarbij een rol half-transparant papier over een door mij zeer vereenvoudigde kaart van het betreffende gebied getrokken wordt. Daarop kunnen mensen hun eigen ‘mental map’ tekenen. De tekenmachine reist mee naar alle plekken waar ik mijn onderzoeken doe, zoals onder andere de Waarderpolder in Haarlem, in m’n mobiele atelier-bus op Schouwen-Duiveland, het Amstelpark in Amsterdam en vorige zomer het Altaj gebied in Siberië.
Dit rijke onderzoeksproject leidde tot twee kunstwerken en een leporello. Die zijn te zien in Amsterdam in Arti et Amicitiae van 28 juli tot 26 augustus 2018. De titel van de tentoonstelling in treffend: door het smelten van de permafrost kwamen schitterende goudschatten tevoorschijn in het gebied van de Altai. …
The lakes, his eyes, looking into universe, waterfalls and rivers, these are his speeches and songs. The mists, which are his transparent thoughts, are running away to all countries of the world. In dit deel van zijn gedicht ‘Altaj’ van Grigory Ivanovitch Gurkin (1870-1937 schilder en dichter) omvat schitterend de…
Zoals ik al liet zien in een eerder blog werd de tekening van de jager de inspiratie voor het werk dat ik wilde maken. Zie hier de uitwerking van de kunstenaar:
Uit de verschillende manieren van observeren, de aangelegde verzamelingen en de genoteerde verhalen destilleren we thema’s. Met het gezamenlijk in kaart brengen van het landschap in het atelier ontstaat een structuur, een gelaagdheid in de perceptie van het landschap. Karakol-treasury, -scentscape and -soundscape: hieruit ontstaat de Karakol-legenda:…
De jager, Anatole, tekent de vallei. Hij noteert zijn route vanaf de monding van de rivier via de bron dieper de vallei in. Hij noemt positieve, negatieve, heilige en magnetische plekken. Hij zet punten en lijnen maar omcirkelt de ‘places of power’, de plekken waar je niet komt, plekken waar…
Het luisteren, geuren van het landschap benoemen, verzamelen en het tekenen van kaarten maakt gesprekken en verhalen los. Irina vertelt met de bloem in haar hand de legende van de godin en de kleine pimpernel: ‘een godin kwam uit de hemel naar de aarde, ze was blootsvoets en ze deed…
Anatole, de jager, tekent de dieren van de vallei op de kaart. Terwijl Anatole noteert vertelt hij de legende over de vissen: ‘Een visser was in dienst. Hij komt terug om te trouwen. Hij had geld nodig. Hij ging vissen en ving een boot vol. Als ik dit allemaal verkoop…
Op de ’tekenmachine’ tekent een van de meisjes van de school uit de buurt haar, persoonlijke plattegrond van het landschap. Ze wijst en zegt: ‘Daar zit de beer maar ik kan m niet tekenen want anders eet hij de geiten op’. De ’tekenmachine’ is een constructie als een…
Maya, een van de deelnemers pakt wat mos op en vertelt dat het wonden desinfecteert. Dit mos wordt ook gebruikt voor luiers voor baby’s, een ander mos om in de kieren van de hut te duwen om de koude wind en sneeuw buiten te houden. Kennis over dit boslandschap, naaldbomen,…
Je hoort de grondeekhoorns. Ze slaan met hun poten hard op de aarde om elkaar te waarschuwen. Marina vertelt over grondeekhoorns: ‘We hebben De Grote Oorlog (WO II) overleefd door het eten van grondeekhoorns, daarom overwegen ze in de vallei om er een monument voor op te richten (in het…