Onderzoek/Research in Kirgistan

Layers of Perception, a Slow Silkroad.                For English fee below

Na het onderzoeksproject ‘The Landscape Speaks’ in 2016 in het Siberische Altai gebied, met een aantal onderzoekers uit verschillende landen, ging kunstenaar Marjolijn Boterenbrood in de zomer van 2019 naar Kirgistan met een groep botanici. Landschapsarchitect Maike van Stiphout vroeg haar mee te reizen vanwege haar inbreng vanuit de kunst. Doel van de reis was het onderzoeken van de rijkdom van het botanische leven in Kirgistan en de relatie die de Kirgiezen hebben met hun landschap.

Mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds

Het Kirgyz komt uit de zelfde Turkse taalfamilie als het Altai. Rond 700 voor Chr. trokken Altai zowel als de Kirgiezen uit het gebied van de Siberische Yenisey rivier naar het Zuiden. Kirgistan wordt omringd door Kazachstan, China, Tadzjikistan en Oezbekistan. Het ligt daarmee precies in het centrum van de oude zijderoute. De zijderoute was de handelsroute die gebruikt werd voor het transport van grondstoffen en producten maar vormde ook de verbindingsweg voor ideeën, kennis, godsdiensten, cultuur, dieren, planten, zaden en – nu opnieuw – dodelijke ziekten. Op dit moment krijgt de aloude zijderoute een nieuwe impuls vanwege een door China geplande China-West-Azië-corridor, die eveneens dwars door Kirgistan loopt. Via deze route zal alleen geen zijde meer worden vervoerd maar denderen straks grondstoffen, bulkgoed, elektronica en technologie door het landschap.

De biodiversiteit in Kirgistan is ongekend hoog. De gemengde bossen zijn een genenbank van internationaal belang, met fruitbomen die de voorouders zijn van alle fruitbomen in het Westen. Stapsgewijs kwamen sinds de laatste ijstijd zaden, noten en pitten via berenbuiken, vogelkropjes, nomadenzadels en Alexander de Grote’s tuinlieden – die bedreven waren in de entkunst – naar het Midden-Oosten. De Romeinen verspreidden ze verder over Europa.

Layers of Perception, a Slow Silkroad is de zoektocht naar onze relatie met de aarde, naar de verbondenheid met de grond – our common ground. Ik zocht naar de specifieke betekenis van het landschap voor de nomaden. Wat betekent het om in directe afhankelijkheid van de -harde- natuur te leven? Opvallend was dat gemeenschappelijkheid en duurzaamheid de boventoon voeren: Je bent geen eigenaar van het land, het landschap bezit jou. Als mens vorm je de verbinding tussen het universum en moeder aarde. Je toont respect en je zorgt voor het land dat je doorgeeft aan je kinderen. Dit in scherpe tegenstelling tot een kapitalistische houding ten opzichte van het land, waarin exploreren en exploiteren hand in hand gaan; een houding die op geen enkele manier duurzaam is.

Tijdens de reis vroeg ik verschillende mensen naar hun ervaringen; een herder, een chauffeur, nomaden, een boer en een slager. Die tekenden zij op door mij voorbereide, min of meer blanco, kaarten.

Mijn werk, dat hieruit voortkomt, bestaat uit negen dragers op een basis van zijde. De beleving van het landschap doet voor reguliere cartografen niet ter zake maar is voor de bewoners van een plek van cruciaal belang. Met mijn ‘cartografie’ wil ik mijn ervaringen met de verbondenheid met het land voelbaar maken. Een ‘Slow Silkroad’ met de nadruk op immateriële waarden.

De gesprekken met Ulan, Meerim, Nurlan, Elvira, Mursabec, Geldebec, Umud en Burul waren mijn belangrijkste bronnen tijdens deze reis. Aizirek, die uit de hoofdstad komt, was mijn tolk. Hoewel zij in de stad woont, zal zij als ze gaat trouwen ook schapen cadeau krijgen. Heel veel dank ben ik verschuldigd aan de families die mij zo gastvrij en hartelijk hebben ontvangen in hun yurts. Dat ik even een deel van hun bestaan mocht zijn en dat zij hun kennis en verhalen met mij wilden delen.

De historische informatie is afkomstig uit het boek van Peter Frankopan, De zijderoutes. Een nieuwe wereldgeschiedenis, 2015. 

zie ook:  1 grond/ground  2 nomadisch bestaan/nomad life  3 vilt/felt  4 mest/manure  5 wit/white  6 verhalen/stories  7 biodiversiteit/biodiversity  8 gevaar/danger  9 netwerk/network   art meets science

Layers of Perception, a Slow Silk Road.

Following the research project entitled ‘The Landscape Speaks’ in 2016 in the Siberian Altai region, with an interdisciplinairy team of researchers from different countries, artist Marjolijn Boterenbrood went to Kyrgyzstan in the summer of 2019 with a group of botanists. Landscape architect Maike van Stiphout asked her to join this journey for her artistic contribution. The objective of this journey was to research the richness of botanic life in Kyrgyzstan and the relationship the Kyrgyz people have with their landscape.

There is an incredibly high level of biodiversity in Kyrgyzstan. The mixed forests are a gene bank of international importance, containing fruit trees that are the ancestors of all the fruit trees in the West. Since the end of the last ice age seeds, pips, nuts and stones gradually made their way via bears’ stomachs, birds’ crops, nomads’ saddles and Alexander the Great’s gardeners – who were real experts in the art of grafting – to the Middle East. The Romans then spread them further across Europe.

Layers of Perception, a Slow Silk Road is the quest for our relationship with the Earth, for our connection with the land – our common ground. I was seeking the specific meaning of the landscape for the nomads. What does it mean to live in complete dependency on – harsh – nature? It is interesting to learn that communality and sustainability are predominant: You’re not an owner of the land, the landscape possesses you. As human being you form the link between the Universe and Mother Earth. You show respect for and take care of the land that you pass on to your children. This contrasts clearly with a capitalist attitude toward land, in which exploration and exploitation go hand in hand; an attitude that is no way sustainable.

During the journey I asked different people about their experiences; a shepherd, a driver, nomads, a farmer and a butcher. They made drawings on the virtually blank maps that I had prepared.

The resulting work that I produced consists of nine maps on a silken base. The way in which the landscape is perceived has no real relevance to the everyday cartographer, but it is of crucial importance to the inhabitants of the place concerned. I wanted my ‘cartography’ to enable their experiences and connectedness with the land become tangible. A ‘Slow Silk Road’ with the emphasis on immaterial values.

The conversations with Ulan, Meerim, Nurlan, Elvira, Mursabec, Geldebec, Umud and Burul and Malika formed my main sources during this journey. Ayzirek, who comes from the capital city, was my interpreter. Even though she lives in the city, she will also receive sheep as a gift when she gets married. I am extremely grateful to the families who welcomed me to their yurts with such hospitality and generosity. That I was allowed to be part of their lives for a short while and that they were willing to share their knowledge and stories with me. 

The historical information is drawn from the book of Peter Frankopan, De zijderoutes. Een nieuwe wereldgeschiedenis, 2015.  (The Silk Road A new world history)

zie ook:  1 grond/ground  2 nomadisch bestaan/nomad life  3 vilt/felt  4 mest/manure  5 wit/white  6 verhalen/stories  7 biodiversiteit/biodiversity  8 gevaar/danger  9 netwerk/network  art meets science