‘Zo lang ik me kan herinneren wil ik al ‘iets met dieren’ doen’, zo zegt Esmee, masterstudente Animal Sciences. Mooi als je van jongs af aan al weet welk interessegebied je passie heeft. Maar dan ben je er nog niet. Veel jongvolwassenen kennen slechts een paar beroepen en studies binnen hun interessegebied. Ook Esmee kende er eigenlijk maar een paar. En dat terwijl er meerdere opleidingen zijn die over ‘iets met dieren’ gaan. Herkent u dit? help uw zoon of dochter goed te kijken naar alle mogelijkheden die er zijn binnen het interessegebied dat zijn of haar passie heeft. Lees hoe het Esmee en haar ouders is vergaan…
Spreekbeurten en profielkeuze
Ik kan me herinneren dat ik dieren al vanaf groep vier of vijf interessant vond. Ik vond het vooral fascinerend dat dieren niet kunnen praten, maar je toch een heleboel duidelijk kunnen maken. Ik herinner me nog wel dat ik als klein meisje spreekbeurten hield over ‘iets met dieren’. Dat zijn sterke jeugdherinneringen. Toen ik later op de middelbare school voor mijn profielkeuze stond wist ik ook zeker dat ik iets met natuur en dieren wou gaan doen. Mijn profiel moest daarmee te maken hebben. Rekenen kon ik niet zo goed, dus ik nam geen natuurkunde in mijn pakket. Daar heb ik later wel spijt van gekregen.
Tussenjaar
Ik had gehoord over Diergeneeskunde. Dat kun je doen in Utrecht en ook op twee plekken in België. Eigenlijk had ik er niet zoveel aandacht voor dat je ook nog heel veel andere dingen kunt doen als je ‘iets met dieren’ wilt. Ik beperkte me tot ‘dierenarts’. Ik ben naar de Open Dag in Gent gaan kijken en dat sprak me erg aan. Meedoen met de selectie voor Diergeneeskunde in Utrecht heb ik eigenlijk niet gedaan. Gent leek me veel uitdagender.
Maar dan moest ik wel natuurkunde in mijn profiel hebben. En dat had ik niet. Dan maar een tussenjaar om mijn kennis bij te spijkeren. Ik heb toen een vwo certificaat natuurkunde gehaald. Dat betekende twee dagen naar school gaan. Daarnaast werkte ik in een winkel en deed ik vrijwilligerswerk bij de Dierenambulance.
Studeren in België
Vol goede moed ging ik naar België. Maar dat viel erg tegen. Dat was toen een verkeerde beslissing. Ik vond de opleiding keihard. Het studeren was ontzettend zwaar, er werd veel parate kennis gevraagd en ik moest veel theorie beheersen. Daarbij kwam ook nog… ik had nauwelijks contact met de docenten en studenten, het was natuurlijk ver van huis… Eigenlijk voelde ik me gewoon ongelukkig. En ik heb niet een studiepunt gehaald. Ik heb echt geen enkel vak gehaald dat jaar. Dat had flinke impact op mij. Mijn zelfvertrouwen kreeg een flinke deuk.
Wat nu? Toch Diergeneeskunde?
Ik wist nog steeds zeker dat ik ‘iets met dieren’ wou en probeerde nu geselecteerd te worden voor de opleiding Diergeneeskunde in Utrecht. Er is daar een decentrale selectieprocedure. De opleiding kiest de meest geschikte studenten uit. Maar in mijn tijd moest ik nog loten. En.. helaas… ik werd uitgeloot.
Plan B… toch ‘iets met dieren studeren’
In mijn achterhoofd had ik nog wel een ‘plan B’ om iets met dieren te doen. Dat was Dierwetenschappen. Tot mijn verbazing ontdekte ik dat deze opleiding eigenlijk veel beter bij me paste. En het eerste studiejaar ging ontzettend goed. Ik heb veel plezier gehad en ook nog meteen al mijn studiepunten gehaald. Wat voor mij eigenlijk een ‘tweede keuze’ was, bleek helemaal goed voor mij. Ik leefde op. Hier wou ik mee doorgaan.
Praktijkervaring, diervriendelijke en duurzame veehouderij
Toen ik klaar was met mijn bacheloropleiding wou ik graag praktijkervaring opdoen. Ik ben toen voor een (tussen)jaar naar Australië gegaan om een jaar te werken op verschillende boerderijen met melkvee. Op de universiteit had ik geleerd hoe je heel duurzaam en efficiënt met grondstoffen om kunt gaan. En hoe je kunt werken aan gezonde voeding voor dieren en gezonde en diervriendelijke huisvesting. Die mate van aandacht voor efficiëntie lijkt wat minder te zijn in Australië. Daar wil ik mijn steentje aan bij kunnen gaan dragen!
En nu een masteropleiding, weer iets met dieren studeren
Ik ben nu bezig met mijn masteropleiding. Ook mijn masterkeuze heeft ‘iets met dieren’ te maken: Animal Sciences. Het laatste stukje van mijn masteropleiding is ‘stage lopen’ en mijn afstudeeronderzoek doen. Dat ga ik straks ook in Australië doen. Werken aan duurzame veehouderij is nu mijn ideaal.
Mijn ouders
Mijn ouders waren niet verbaasd dat ik ‘iets met dieren’ wou doen. Mijn moeder vond het wel heel wat dat ik meteen naar België wou. Mijn vader vond het wel mooi dat ik die uitdaging aanging. Ja, en toen dat mislukte hebben ze me geholpen andere wegen te zoeken. Ik heb natuurlijk zelf alle beslissingen genomen, maar ik vond het wel fijn dat ze al mijn stappen konden volgen. Ze hebben me ook vaak kritische vragen gesteld. Dat helpt wel om doordachte keuzes te maken.
Esmee, masterstudente Animal Sciences.
Passie volgen, iets met dieren studeren
Wat me aanspreekt aan het verhaal van Esmee is dat ze echt haar passie volgt. Daar wil ze hard voor werken. Ze laat zich niet uit het veld slaan. Ook al was de eerste studiekeuze ‘fout’, door goed verder te kijken heeft ze toch haar ideale studie gevonden.
Heel wat studenten maken een grotere of kleinere omweg. Maar volg je je passie, dan kom je er wel.
Is uw zoon of dochter nog zoekende? In de loop van mijn onderwijscarrière heb ik dat vaker gezien. Maar uiteindelijk vinden de meeste jonge mensen hun weg wel. Dat is niet altijd met het diploma dat ze oorspronkelijk voor ogen hadden. Maar goed zoeken, nadenken en weloverwogen kiezen.. dat loont.