Vandaag heb ik koffie gedronken met Christine, moeder van twee kinderen. Christine en haar dochter heb ik ontmoet op een Open Dag waar ze samen met haar dochter was. De vraag van haar dochter: ‘Welke opleiding past bij mij?’ Een vraag die ik niet kan beantwoorden… En haar moeder ook niet. Dat moet de aanstaande student zelf uitzoeken. En zo te zien gaat dat ook best lukken…
Natuurlijk ben ik, nu een paar weken verder, benieuwd hoe het Christine en haar dochter vergaat. Een verslag van ons ‘koffiepraatje’.
Van idee veranderd
Ik ontmoette Christine bij de presentatie voor ouders die ik op de Open Dag gaf. “Dit is mijn dochter”, zei Christine. En ik zag een zelfbewuste jonge vrouw. Is dit nou een twijfelende studiekiezer? vroeg ik me hardop af? “Ja, toch wel”, zei Christine. “Mijn dochter heeft echt een switch gemaakt. Ze is de laatste tijd heel anders over haar toekomst gaan denken.
Geen glimoogjes
Toen we het tien-minutengesprek met de mentor hadden, praatten we ook over studiekeuze. Toen mijn dochter zei dat ze over biologie dacht reageerde hij verbaasd. De mentor is zelf biologie docent. “Maar ik hoor haar nooit verdiepende vragen stellen”, zei de man. “Ik zie geen pretoogjes tijdens de les. Is biologie echt wel haar passie?”
Verder kijken
Ik wist als moeder meteen dat die man gelijk had. Geen pretoogjes bij mijn dochter als het over bèta vakken ging. Ondanks haar profiel natuur & gezondheid was dit niet de richting. Nee, ze moest het niet in de hoek van bèta of Life Sciences zoeken. Als ouder zie je wel aan je kind of hij of zij enthousiast is voor iets. Maar wat dan wel?
Toevallig kon ze op school meedoen in een multi-disciplinair project buiten de lessen om.
Zelf van alles uitzoeken
Ze kon meedoen aan een project waarbij de leerlingen écht zelf van alles moesten organiseren. Ze moesten ook zelf het geld bij elkaar scharrelen en aan het eind moesten ze ook zelf verslag doen van wat ze gedaan hadden. Organiseren, dingen zelf uitzoeken, daarover communiceren… dát vond ze interessant. Nu zag ik die glimoogjes wel.
Welke opleiding past bij mij?
Vervolgens is mijn dochter uit gaan zoeken in welke opleiding je veel te maken krijgt met deze vaardigheden en ze kwam op ‘communicatie’ uit. Een heel andere richting dus. We zijn naar verschillende universiteiten gaan kijken waar ze communicatie aanbieden. Ik heb haar ook aangeraden naar hbo opleidingen te kijken, maar daar voelt ze helaas niets voor. Het antwoord op de vraag: Welke opleiding past bij mij? Komt zo wel een stapje dichterbij.
Meeloopdag
Binnenkort gaat ze een meeloopdag volgen. Ik ben benieuwd hoe dat haar bevalt. Ze gaat een dagje de lessen volgen maar ook ’s avonds met de student die haar begeleidt op stap. Dan krijgt ze ook een indruk van de stad.
Met Christine heb ik vervolgens gekeken naar de ‘harde cijfers’ van de opleidingen waar haar dochter naar kijkt. Samen hebben we in de Keuzegids gebladerd. Ik heb Christine uitgelegd hoe de oordelen van de Keuzegids werken. Elke opleiding krijgt een cijfer. Dat cijfer is gebaseerd op de oordelen van studenten, wetenschappelijke experts en vertegenwoordigers van het bedrijfsleven. Heel verhelderend voor Christine.
Moet je je daar iets van aantrekken?
Het was al snel duidelijk. De ene communicatie-opleiding werd beter beoordeeld dan de andere. Er was minder uitval, er waren betere studieprogramma’s en een betere aansluiting op de arbeidsmarkt. Natuurlijk vertelt Christine dit haar dochter. Maar zoals ze zelf ook heel terecht zei: “Mijn dochter moet zelf ondervinden waar ze het beste past”.
Welke opleiding past bij mij? De opleiding waar je je het beste bij voelt…
“En hoe gaat het met je zoon?”, vroeg ik Christine… “Mijn zoon weet al heel lang wat hij wil. Een internationale opleiding met economie. Gelukkig heeft hij ook wel naar andere opleidingen gekeken. Hij heeft ook universiteiten vergeleken: Amsterdam en Rotterdam. Hij blijft bij zijn eerste keuze; Rotterdam. Daar voelt hij zich het beste. En wordt hij niet geselecteerd voor de internationale variant, dan gaat hij gewoon de Nederlandstalige economie opleiding doen. ‘Welke opleiding past bij mij?’ is voor hem geen vraag. Dat weet hij al heel lang”.
En hoe voel je je als moeder hierbij?
Ik was benieuwd hoe Christine zich als moeder hierbij voelde… “Nou, ik vind het spannend. Hoe gaan deze beslissingen van mijn kinderen uitpakken? Ik ben ook blij dat ik een klein steentje bij kan dragen aan het zoekproces van mijn kinderen. Natuurlijk is het hun verantwoordelijkheid, maar als het kan wil ik graag een handje meehelpen.” Ik gaf Christine ook een tip mee: “Ga eens online proefstuderen“, dat kost niks en pik je inhoudelijk ook iets mee van de opleiding waar je kinderen aan beginnen.
Ook uw/je verhaal schrijven?
Dit blog kent inmiddels zo’n 100.000 lezers per jaar. Wilt u als ouder uw ervaringen over de studiekeuze en het studeren van uw kind delen? Dat stellen we op prijs. Ben je studiekiezer of student? Ook jouw verhaal is van harte welkom.