Hans kijkt naar de wereld van voedsel en groen vanuit het maatschappelijke perspectief.
Dr. Hans Dagevos is consumptiesocioloog en als senior onderzoeker verbonden aan het onderzoeksinstituut Wageningen Economic Research van Wageningen University & Research in Den Haag. Hans is (co)auteur van meer dan 250 publicaties, die varieren van artikelen in wetenschappelijke journals tot vakbladen, van boeken tot blogs en van onderzoeksrapporten tot boekrecensies. Hans bekijkt het domein van voedsel en groen vanuit het perspectief van de moderne consumptiesamenleving.
Na de primeur in 2018 wordt dit jaar van 11-17 maart voor de tweede keer de ‘Nationale Week zonder vlees’ gehouden. Dit maatschappelijk initiatief mikt op een tijdsduur tussen de ‘40 Dagen zonder vlees’ van onze Belgische buren en de ‘Meatless Monday’ van de Engelse overburen. Deze reprise hoopt een…
December is bij uitstek een consumptieve maand. Maar ook een periode van reflectie. Mijn kerstblog van dit jaar heeft betrekking op beide. Materiële consumptiegoederen die aangeven wie we zijn en wat onze maatschappelijke positie is, is een sociaal verschijnsel dat al eeuwen onder ons is. Hoe we ons kleden, waar…
Het is zover: calorierijke frisdranken gaan uiterlijk eind 2018 uit de automaten op middelbare scholen in de hele Europese Unie. Er wordt al jaren aandacht gevraagd voor de rol die het aanbod op scholen kan spelen in het verlagen van de hoeveelheid zoete frisdranken die de jeugd van tegenwoordig drinkt….
Vlees eten is iets alledaags voor veel Nederlandse consumenten. Dat is nog niet zolang. Sinds de jaren ’50 van de vorige eeuw is het gewoner geworden om meer en vaker vlees te eten. Vanaf die tijd heeft de vleesconsumptie van de gemiddelde Nederlander zich verdubbeld tot boven de 40 kilo. De geconsumeerde hoeveelheid is tussen 1990 en 2010 nooit onder die 40 kilo gekomen. Maar na 2010 is een verandering te zien: er is sprake van een licht dalende trend in de vleesconsumptie en de grens van 40 kilo wordt doorbroken. Mondjesmaat eten we minder vlees. Elk jaar een pond vlees per persoon per jaar minder, om in 2015 uit te komen op 37,7 kilo. In vergelijking met tien jaar geleden, een daling van zes procent.
Morgen wordt in Den Haag de Voedseltop gehouden. Politiek, bedrijfsleven en maatschappelijke organisaties spreken over hun commitment aan de voedselagenda. Hopelijk wordt niet alleen het vanzelfsprekende besproken.
Voedsel is vrijheid. Met deze woorden besluit Slowfood-oprichter Carlo Petrini zijn boek Food and freedom. Woorden om op te kauwen. De auteur zoekt de bevrijdende werking van voedsel in de verbondenheid met eten, waardigheid van het producerende ambacht en kwaliteit van eindproduct. Voedsel als medicijn tegen ongelijkheid, onderdrukking, milieuschade, honger en ondervoeding. Het zijn mooie (kerst)gedachten.
De circulaire economie staat de jongste jaren volop in de belangstelling. Een circulaire economie draait, kortweg, om het sluiten van kringlopen, en kent vooral milieutechnologische en logistieke benaderingen als kennispijlers. Maar een circulaire economie heeft evenzeer een sociaaleconomische invulling nodig. Hoe populair het tegenwoordig ook is in de beleids- en onderzoekswereld om voorstander te zijn van de circulaire economie, de vorming ervan vereist een fundamentele omslag. Attentie mag er daarom zijn om de animo waarmee vandaag de dag de noodzaak van een circulair voedselsysteem wordt bepleit te verbinden aan de animo waarmee werk wordt gemaakt van de condities waaronder deze transitie kan gedijen.
Om de huidige stand in voedingsland aan te geven, heb ik het ook wel over de dubbele voedselparadox. De eerste paradox gaat erover dat we in de menselijke geschiedenis nog nooit zo overdadig en uitbundig omringd zijn door voedsel als nu, terwijl tegelijkertijd eten ver van ons af is komen te staan. De tweede paradox hangt met de eerste samen. Het gaat om de genoemde overvloed aan voedsel in combinatie met de aanwezigheid van onbehagen. Voedselrijkdom leidt niet alleen of automatisch tot voedselvreugde onder het consumentenpubliek.
De nieuwe Schijf van Vijf is door het Voedingscentrum gelanceerd. Deze is gebaseerd op de Richtlijnen goede voeding die de Gezondheidsraad november vorig jaar presenteerde. De hernieuwde Schijf heeft een fris en eigentijds beeldmerk gekregen dat het oude uit 2004 vervangt. De Schijf vertaalt het werk van de Gezondheidsraad naar het voedingspatroon van consumenten in de dagelijkse praktijk.
Een naar eigen zeggen zeer tevreden minister Schippers (VWS) stond op 22 februari 2016 de pers te woord na afloop van een conferentie over de vermindering van zout, verzadigde vetten en suikers in voedingsmiddelen. Afgevaardigden van meer dan twintig Europese landen, delegaties uit het bedrijfsleven en NGO-vertegenwoordigers betuigden namelijk allen hun steun aan de reductie van zout, zoet en vet in eten. Hoe terecht is die tevredenheid?