In dit artikel beschrijf ik het zoekproces naar de ideale studie van Doris Lokin. Dat doe ik door de bril van haar vader, Vincent Lokin. Zit je als studiekiezer midden in zo’n zoekproces, dan heb je de steun van je ouders soms hard nodig. Hoe ondersteunde Vincent zijn dochter?
Doris ging na haar bachelor een master doen in een andere studentenstad. En haar vader hielp haar met verhuizen.
Mijn dochter was de projectleider van haar eigen zoekproces naar de ideale studie
Doris Lokin gaat al een aantal jaren met mij mee als we op een ouderavond praten over ‘studiekeuze en studeren’. Doris, nu masterstudent, vertelt op zo’n avond heel persoonlijk over haar zoekproces naar de ideale studie. Op zo’n ouderavond ontmoette ik toevallig haar ouders. Zij kwamen naar deze ouderavond omdat hun jongste kind inmiddels studiekiezer is. Natuurlijk vond ik het heel leuk ze te ontmoeten en vroeg of ik ze mocht interviewen. Vincent, de vader, keek me wat verbaasd aan… ‘Maar het gaat toch niet om mij? Mijn dochter was de projectleider van haar eigen zoekproces naar de ideale studie! Wat wil je dan van mij weten?’. Nou, hoe jij als vader dit zoekproces naar de ideale studie hebt beleefd, Vincent… Daar ben ik heel benieuwd naar!
Van jongs af aan… dokter worden
‘Doris was altijd een zorgzaam en zelfstandig kind. Ze ging haar eigen weg. Maar ze kon ook verantwoordelijkheid dragen. Ik zag ook dat ze graag dingen ‘regelde’. Ze wilde de dingen graag goed voor elkaar hebben. Al heel jong zei ze: ‘later als ik groot ben wil ik dokter worden‘.
Als ik zo naar haar keer leek me dat geen gek idee. Maar ik relativeerde het ook. ‘Dokter worden’ is natuurlijk een aansprekend beroep, maar er zijn nog zoveel andere beroepen waar zij nog nooit kennis mee had gemaakt. Jongeren hebben soms een heel groeiproces nodig voordat ze het beroep van hun keuze ontdekken. Zelf ben ik ook van studie veranderd. Ik was indertijd begonnen aan Dierwetenschappen maar uiteindelijk ben ik Rechten gaan studeren en ben jurist geworden.’
Mee naar Open Dagen
‘Toen Doris zo’n beetje in de bovenbouw zat, hebben we haar gestimuleerd zich breed te oriënteren. We zijn ook naar verschillende Open Dagen met haar mee gegaan. Daarbij hebben we haar steeds haar eigen zoekproces naar de ideale studie laten ‘managen’. Doris was de eerste van onze kinderen die ging studeren. We merken dat er veel is veranderd in het onderwijs. Voor ons als ouders was dat ook een ontdekkingstocht.
Doris onderzocht haar mogelijkheden, maar haar focus kwam toch steeds meer op geneeskunde. ‘Dokter worden’, dat bleef haar ideaal. Maar uiteindelijk was dit gelukkig toch niet persé het enige dat ze interessant vond.’
Niet geselecteerd voor Geneeskunde
‘Gelukkig had Doris ook nagedacht over andere opleidingen op het gebied van gezondheid. Natuurlijk was het een teleurstelling toen ze hoorde dat ze niet was geselecteerd. In haar hart had ze dit toch niet verwacht, denk ik. Maar ze had een alternatief. ‘Voeding en Gezondheid’. Daar is ze toen aan begonnen. Ik weet niet meer heel precies hoe ze tot deze keuze is gekomen. Misschien was dat ook wel onze ‘promotie’.’
Studentenleven
‘Doris stortte zich vol overgave in het studenten. Ze vond het allemaal prachtig, dat hele sociale proces. Leven als student was een hele nieuwe ervaring voor haar, en daar genoot ze van. Voor haar was het eerste jaar studeren vooral ‘student zijn’, de rest was ondergeschikt. En Doris is er ook heel goed in om in een nieuwe sociale omgeving haar weg te vinden. Dat was de grote ontdekking tijdens het eerste studiejaar.
maar ja, de studie… die was het toch niet helemaal.’
Student zijn was vooral genieten van het studentenleven. De rest was een beetje bijzaak.
Gestopt met de studie
‘Gelukkig vond ze al snel een alternatief. Ook in de gezondheidszorg, maar meer de maatschappelijke kant. Meer gericht op het managen van de zorg. Dat herkende ik wel in haar. Ze begon aan de opleiding ‘Gezondheid en Maatschappij’. Ze moest natuurlijk wel opnieuw beginnen met haar eerste jaar. Maar ik denk dat je beter kunt stoppen met een studie, dat je beter kunt bijsturen, dan doorgaan met iets dat je eigenlijk niet bevalt. Gelukkig kon ze wel een aantal studiepunten meenemen naar haar nieuwe studie.’
Eerste jaar ‘verprutst’?
‘Heeft Doris haar eerste studiejaar nou verprutst? Nee, ik denk het niet. Ze heeft veel dingen geleerd van haar ‘vergissing’. Ik zag dat ze, toen ze opnieuw begon, dat ze veel beter kon ‘plannen’. Ze vond een evenwicht tussen ‘het studentenleven’ en ‘gaan voor de studie’. Ik vond haar wat volwassener geworden.
Als je begint aan een studie, weetje toch vaak niet precies waar je aan begint. Dat ontdek je gaandeweg. Ik heb dat zelf ondervonden. Het zoekproces naar de ideale studie gaat niet altijd over rozen. En het lukt niet altijd de eerste keer
Soepel sociaal leven
‘Deze keer was de studiekeuze goed, de studie was interessant. Ook haar sociale leven ging soepel en kon ze beter combineren met de studie. Ze ontdekte in de sociale contacten met medestudenten wat ze waard was en dat haar talenten gewaardeerd werden. Maar langzaamaan kwam ook bij haar een einde aan het gevoel van ‘leve de lol’.
Na een tijdje kwamen haar studiegenoten zo’n beetje in de laatste fase van hun bacheloropleiding. Doris begon ook een beetje naar het einde van haar opleiding te kijken. Om je universitaire studie af te ronden moet je daarna eigenlijk wel een masteropleiding doen. Doris moest opnieuw kiezen. Welke masteropleiding past bij wat ik écht wil? Doris begon opnieuw aan het zoekproces naar de ideale studie.’
Masterkeuze
‘In de loop van haar bacheloropleiding had Doris steeds beter ontdekt wat ze wou. Langzaam koos ze haar vrije keuze vakken steeds meer in de richting van ‘het managen van de zorg’. Ze ontdekte steeds beter dat ze echt iets wou ‘doen’. Ze ontdekte dat ze geen onderzoeker wou worden. Waar vind je zo’n masteropleiding? Doris ging serieus aan de slag met haar masterkeuze.’
Weg uit de ‘eigen’ studentenstad
‘Doris ontdekte haar ideale master in een andere studentenstad, in Maastricht. Ze moest opnieuw beginnen met haar sociale leven in een vreemde stad. Maar ze wist waarvoor ze het deed, dat hielp een heleboel. Nu is Doris bijna afgestudeerd. Ze denkt zo’n beetje na wat ze na dit jaar gaat doen.
Natuurlijk volgen we dit proces vanuit de verte. Maar Doris moet het zelf doen. En dat kan ze ook.’
Vincent Lokin
Mijn dochter is de projectleider van haar eigen zoekproces
Ik vond de uitspraak ‘mijn dochter is de projectleider van haar eigen zoekproces naar de ideale studie’ echt prachtig. Het geeft aan dat de ouders van Doris haar de ruimte gaven haar eigen weg te zoeken. Ze kreeg ook de ruimte haar eigen fouten te maken en die te herstellen. Maar als Vincent het heeft over ‘projectleider’ dan zegt hij eigenlijk ook: ‘Mijn dochter hoeft het niet alleen te doen. Ik beschouw deze zoektocht naar de ideale studie als een project. Ik ben een van de leden van het projectteam. Als mijn dochter me als projectteamlid nodig heeft, dan hoor ik het wel. En als de projectleider een vreemde beslissing neemt, dan zeg ik het ook wel.. maar zij blijft projectleider.’
En Doris zelf dan?
Benieuwd hoe Doris naar haar zoekproces kijkt? Is ze het eens met haar vader. Over een paar weken kunt u dat hier lezen…
Luister ook naar: van ouderverantwoordelijkheid naar ouderbetrokkenheid, interview op Radio 5 of kijk naar het filmpje van 2 studenten die met hun ouders terugblikken op hun studiekeuze.