Komt een koraaltje bij de dokter…

Overtocht naar eerste spot

Terwijl ik deze blog schrijf vliegen de mobieltjes van tafel en moet ik mijn laptop tegenhouden om niet ook van tafel te vliegen. We hebben overnacht in de luwte van het eiland Saba en zijn nu onderweg naar de eerste dive spot van vandaag op de Saba Bank. Als een van de weinigen ben ik gisteren níet zeeziek geworden. Fingers crossed voor vandaag!

Impressie van de omgeving, met Saba op de achtergrond (foto: Oscar Bos)

Jonge koralen

Mijn taak tijdens deze expeditie is het monitoren van de jonge koralen (of de koraalrekrutering). Samen met biologiestudente Tamara DaCosta inspecteren we 30 punten langs de transectlijnen op de aanwezigheid van jonge koralen (0,5 tot 4 cm diameter). Ook kijken we naar turf- en macroalgen, die jonge koralen (rekruten) kunnen overgroeien of wegconcurreren. De aanwezigheid van rekruten wijst op een goede gezondheid van het koraalrif. Een regelmatige gezondheidscheck is daarom op z’n plaats.

Tot nu toe hebben we voornamelijk rekruten van broedende koraalsoorten gevonden, zoals de mustard hill coral Porites astreoides. Bij dit type koralen ontwikkelen de larven zich na bevruchting in de koraalpoliepen van de moederkolonie, in plaats van vrij in de waterkolom. Deze larven zullen zich vaak in de buurt van het moederrif settelen. Dit in tegenstelling tot “broadcast spawning”-koraalsoorten waarbij de bevruchting en ontwikkeling van de larven in de waterkolom plaatsvindt. Zulke larven zullen zich veel verder weg van het moederrif gaan vestigen, als ze deze fase overleven.

Close-up jonge mustard hill koraal (Porites astreoides) en een Agaricia spp. in competitie met verschillende (macro)algen (o.a. Dictyota spp.) (foto: Miriam Schutter)

Kwadrantje waarbinnen recruiten geteld worden (foto: Miriam Schutter)

We hopen in de komende dagen ook meer jonge koraaltjes van deze laatste soorten te vinden, omdat dat betekent dat er uitwisseling is tussen de Saba Bank en andere riffen.

Intensieve klus

Het monitoren van koraalrekruten is een intensieve klus. We zoeken elk plotje van 25×25 cm2 minutieus af naar koraaltjes, in alle hoekjes en spleetjes en onder alle zwierende algjes. Aangezien er op een diepte van 20-30 m geen rood licht meer aanwezig is (alles lijkt blauw), helpt het om met behulp van een lampje het substraat af te zoeken.

Door ons intensieve speurwerk zien wij helaas niet altijd wat er allemaal om ons heen gebeurt, zoals verschillende bezoekjes van haaien, roggen en schildpadden. Al heb ik tijdens de gezamenlijke opstijging naar het wateroppervlak wel een dikke zusterhaai zien liggen, die lag in de buurt van onze transecten een dutje te doen!

Miriam aan het werk (foto: Frank Mazeas)

Eriks point

Ik ga me zo klaar maken voor de derde duik van vandaag,  op de rand van de Saba Bank: Eriks point. Hopelijk gaan de hoge golven een beetje liggen zodat we “makkelijk” in en uit het water kunnen. Want spoken op de Saba Bank doet het wel een beetje!

Erik’s nachtmerrie

En spoken doet het inderdaad hier! De derde duik bleek lastiger uit te voeren dan gedacht… er was flink wat stroming en hoge golven: voor een aantal duikers van het tweede team die als laatste in het water werden gedropt was het niet mogelijk meer om de ankerboei te halen. Ik heb ook tevergeefs de benen uit m’n lijf getrapt, om nooit bij de boei aan te komen. Wij zijn weer aan boord gehaald zonder te hebben gedoken. Uiteindelijk werden de andere duikers aan het einde van de duik met een bootje van het water gehaald. Een behoorlijke missie! Iedereen is nu doodmoe… en voor morgen moeten we met de bemanning van het schip een beter plan bedenken om dit soort ‘reddingsmissies’ te voorkomen!