Na een korte maar prachtige vlucht over de gletsjers naar het onderzoeksstation Ny-Ålesund, in het noordwesten van Spitsbergen, nestelden we onszelf in ons huis, een van de gele huisjes van het Nederlandse noordpoolstation. We waren blij toen we hoorden dat al onze onderzoeksmaterialen veilig waren aangekomen, zodat we direct aan de slag konden in ons ecotox-laboratorium. Voor de volgende dag hadden we de Teisten-werkboot al geboekt, dus alles moest worden voorbereid voor een eerste sampling-dag op het water.
Tijdens de eerste afvalmonitoring op Jan Mayen viel op dat veel van het gevonden afval, duidelijk afkomstig is van visserij afval. Zo kwamen wij 104 drijvers of stukken van drijvers, resten van netten (26), kluwen touwen en netten (20) en veel stukken touw (43) tegen.
In afgelegen gebieden zoals het Noordpoolgebied spoelt er jaarlijks veel afval aan: sommige stranden liggen letterlijk bezaaid met grote stukken plastic, netten, boeien en ander afval. Dit roept allerlei vragen op: hoe is het mogelijk dat hier zoveel strandafval ligt, wat is het precies, hoe komt het in zee terecht en wat is daarvan de bron? Is dit ook te linken aan bepaalde economische activiteiten rondom Spitsbergen of komt het van verder en zo ja, waar en hoe?
