Regelmatig zijn onderzoekers van Wageningen University & Research op en om Spitsbergen te vinden. Bijvoorbeeld om onderzoek te doen naar plastic afval, zeezoogdieren en vogels, uitheemse soorten of klimaatverandering. Ook is Spitsbergen het thuis van de ‘Svalbard Global Seed Vault’: een kluis met genetisch materiaal van plantensoorten.
We hebben ’s ochtends gesampled in de mijn (onderweg een rendier met kalf gezien). Mijn moeder, Frits en Michiel gingen namelijk een ijsbeer- en schietcursus doen. Ik was nog te jong voor de cursus, maar mocht wel gewoon mee. Dus, eerst een uur theorie, en daarna gingen we naar de schietbaan een eind buiten het dorp voor het praktijkgedeelte. Het was heel gaaf.
Nadat we een hele dag monsters hadden genomen op het water (je kunt hierover lezen in mijn moeders blog), zat ik bij te komen in ons huisje. Mijn moeder, Frits en Michiel waren bezig in het lab. Plotseling kwam Maarten het huisje binnenlopen. Blijkbaar had mijn moeder hem via vaste telefoon gebeld om mij naar het lab toe te sturen, want ze dachten een walvis te zien zwemmen vlak achter de haven.
Na een korte maar prachtige vlucht over de gletsjers naar het onderzoeksstation Ny-Ålesund, in het noordwesten van Spitsbergen, nestelden we onszelf in ons huis, een van de gele huisjes van het Nederlandse noordpoolstation. We waren blij toen we hoorden dat al onze onderzoeksmaterialen veilig waren aangekomen, zodat we direct aan de slag konden in ons ecotox-laboratorium. Voor de volgende dag hadden we de Teisten-werkboot al geboekt, dus alles moest worden voorbereid voor een eerste sampling-dag op het water.
De tweede dag van de expeditie naar Spitsbergen heeft schitterende ervaringen opgeleverd. Zo zijn we naar het museum over de geschiedenis van Spitsbergen geweest, met een tentoonstelling over de walvisjacht. Ook hebben we een wandeling naar de gletsjer gemaakt. Met als hoogtepunt de rendieren waar ik rustig naast kon gaan liggen om ze te bekijken en te fotograferen.
We hadden onze eigen ‘taxi-service’: vanwege treinproblemen brachten mijn vader en zusje ons naar het vliegveld. O, trouwens, ‘we’ is in dit geval mijn moeder, Martine van den Heuvel-Greve, en ikzelf. Maar goed, we namen afscheid van vader en zusje en gingen daarna op zoek naar onze reisgenoten. Dat waren Michiel Klaassen en Frits Steenhuisen. Met z’n vieren zijn wij vertrokken naar Longyearbyen. Lees hier hoe onze eerste dag van de expeditie is verlopen!
– Door: Isolde Puts – De pooldagen in Ny-Ålesund zijn snel voorbij gegaan. Inmiddels zijn de experimenten afgelopen, is het laboratorium schoongemaakt, het onderzoeksmateriaal opgeslagen en hebben wij Ny-Ålesund al weer verlaten. Olympisch afscheid op Ny-Ålesund Gelukkig kon ik einde van ons verblijf vieren met de midzomer viering die door de…
– Door: Tinka Murk – In vele opzichten is het leven op Ny-Ålesund speciaal en anders dan in Nederland. Ik voel mij al snel thuis. Niet alleen omdat iedereen altijd gelijk in het Noors tegen mij begint, maar ook omdat het heel gemoedelijk is. Het is echt een kleine nederzetting…
– Door: Martine van den Heuvel-Greve – Het onderzoekstation Ny-Ålesund in het noordwesten van Spitsbergen is een gewilde plek voor hoog bezoek. Zo hebben VN leider Ban Ki-moon en onze eigen minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, niet lang geleden Ny-Ålesund bezocht. Meerdere nationaliteiten hebben er een eigen huis of…
– Door: Martine van den Heuvel-Greve – Met vlokreeftjes testen we de gevoeligheid voor olie, die in water is opgelost, zoals bij een olieramp gebeurt. Dit doen we op dezelfde manier als we in Nederland hebben gedaan met Nederlandse soorten. Zo kunnen we de gevoeligheid vergelijken tussen Nederlandse en Arctische…
– Door: Tinka Murk – Tijdens de twee boottochten hadden we de kans om met een Van Veen happer een aantal diepe (300 m) en ondiepe (30 m) sedimentmonsters te verzamelen. De grote happer gaat geopend naar beneden, klapt dicht zodra deze op de bodem stuit, en wordt dan gesloten…