Via zijwegen heb ik mijn passie gevonden
‘Toen ik op de middelbare school zat, dacht ik dat mijn studie één rechte lijn moest zijn’, vertelt Koen Janssen (30). ‘Maar via zijwegen heb ik mijn passie gevonden. Het leek voor de buitenwereld misschien alsof ik maar wat aanrommelde. Maar door al die ervaringen weet ik nu wat ik écht wil. En waar ik goed in ben: online redacteur zijn en interessante stukken schrijven’.
Meerdere vakken die ik leuk vond
‘Ik wist goed wat ik leuk vond. Talen! En geschiedenis! Daar haalde ik ook goede cijfers voor. Logisch dus om na te denken over een studie als Duits of geschiedenis na mijn middelbare school. En daar heb ik ook wel naar gekeken op Open Dagen en meeloopdagen.
Ik dacht echt een beetje in één rechte lijn, ik keek niet naar ‘zijwegen’. Echt zelf googelen en dingen opzoeken en uitproberen deed ik niet. De informatie moest wel een beetje naar me toe komen.
Een ander idee
‘En toen kreeg ik ineens een ander idee. Op mijn middelbare school waren er diverse studiekeuzeactiviteiten. Een daarvan was dat studenten van allerlei universiteiten en hogescholen uitgenodigd waren om te vertellen over hun studie. Daar hoorde ik ook voor het eerst over European Studies, een bacheloropleiding in Maastricht die heel breed was en allerlei onderwerpen behandelde die ik interessant vond. Het was vooral de combinatie van vakken die ik leuk vond. Alleen geschiedenis of alleen een taal vond ik toch wel een beetje eenzijdig. ‘Dit is het’, dacht ik’.
Trechter
‘Toen ging ik dus naar Maastricht. Een aantal vakken bleek toch minder interessant. Rechten of economie, dat viel me tegen. Maar wat ik echt geweldig vond waren de verhalen over internationale betrekkingen. Ik hoorde graag meer over de positie van Europa in de Koude Oorlog. Of hoe de Nazi partij van Hitler kon ontstaan. Ik leerde hoe landen gevormd werden door oorlogen en ga zo maar verder. Poltieke geschiedenis en de verhoudingen tussen landen, dat sprak me aan. Langzaam maar zeker ontdekte ik meer en meer wat ik echt geweldig interessant vond. Mijn studie was een soort trechter. Van vaag ‘geschiedenis en talen’ groeide ik naar ‘internationale betrekkingen’. Dat was ook mijn masterkeuze: me verdiepen in internationale betrekkingen . Ik ging van Maastricht naar Amsterdam’.
Hoe lang heb ik eigenlijk over mijn master gedaan?
Toen ik aan Koen vroeg hoe het toen verder ging met zijn studie moest hij echt even denken. ‘Ik heb in totaal zeven jaar gestudeerd. Maar hoe lang heb ik nou precies over mijn master gedaan? In die fase ben ik eigenlijk een beetje van ‘mijn rechte lijn’ afgeweken. Want ik dacht dat een studie en loopbaan moest bestaan uit logische stappen die elkaar volgens een plan op moesten volgen. Maar in deze fase begon ik een beetje te experimenteren. Studeren is ook leren wat je wel en niet goed kunt. En waar je passie ligt’.
Pré-master en master
‘Ik moest een pré-master doen om toegelaten te worden voor mijn master. En toen begon ik na een jaar aan mijn master. Binnen mijn master heb ik een geweldige stage gehad in Brussel, bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Daar werkte ik bij de Nederlandse vertegenwoordiging van de EU op de afdeling die zich bezighield met defensiebeleid. Allemaal slimme mensen. En het thema vond ik bijzonder boeiend, het paste weer bij mijn aanvankelijke interesse voor geschiedenis’.
Studie en werken, één rechte lijn?
‘Heel lang heb ik het beeld gehad dat ik een studie moest kiezen die bij me past en dan in dat aandachtsgebied moest gaan werken. Tot mijn pensioen.
Maar bij het solliciteren naar de banen die in lijn van mijn opleiding lagen merkte ik toch dat ik dat een beetje half/half deed. De banen die eigenlijk heel goed bij mijn studie pasten, leken me uiteindelijk toch niet helemaal wat ik hoopte te vinden.
Daar heb ik wel over lopen piekeren. Wat wil ik nu precies? Ik realiseerde me dat ik van mijn lijn af aan het wijken was. ‘Nu loop ik dood’, was mijn sombere gedachte’.
Via zijwegen heb ik mijn passie gevonden
‘Via een uitzendbureau heb ik van alles aangepakt. Uiteindelijk belandde ik bij een loopbaancoach. Die daagde me uit om vrij te praten over wat ik nou eigenlijk wilde met mijn loopbaan. En toen zei ik op een dag: Eigenlijk wil in na mijn pensioen een boek schrijven over de geschiedenis van het WK voetbal!’
Terwijl hij dit vertelt veert Koen helemaal op. En het ligt mij op te lippen om te vragen: ‘Waarom pas na je pensioen?’ Enfin, dat was ook de conclusie van Koen.
Communicatie en de politieke geschiedenis van het WK voetbal
‘Ik ben toen met hulp van mijn broers begonnen aan mijn eigen website over de politieke geschiedenis van het wereldkampioenschap voetbal. Ik schrijf over bijvoorbeeld het WK dat Mussolini organiseerde in 1934 met als doel zijn fascistische gedachtengoed over het voetlicht te brengen. Of over de propaganda van de Junta in Argentinië in 1978. Of hoe het succes van het voetbalteam van Ivoorkust een van de factoren was waardoor de vechtende bevolkingsgroepen de strijdbijl begroeven en gezamenlijk achter hun team gingen staan.
Wat een prachtige verhalen! En ik mocht ze opschrijven!
Ik ontdekte dat communicatie, teksten schrijven, gewoon fantastisch is. Mijn passie voor talen kwam om de hoek kijken.
Mijn beroep ervan gemaakt
‘Van communicatie heb ik nu mijn beroep gemaakt. Ik werk nu bij Wageningen University & Research. Onderzoekers komen met allerlei onderzoeken bij me. Daar maak ik dan leesbare teksten van die de doelgroep kan begrijpen. Ik communiceer vooral over onderzoek dat maatschappelijk belangrijk is. Zo heb ik bijvoorbeeld veel geschreven over de bedreiging van de koraalriffen en wat we daartegen moeten doen. Zo kan ik ook bezig zijn met mijn belangstelling voor de maatschappij. Want dat was eigenlijk de basis voor mijn interesse in geschiedenis en internationale betrekkingen.
Soms leek mijn studie en loopbaan een kronkelig pad. Maar via zijwegen heb ik mijn passie gevonden. Nu heb ik een baan die heel goed bij me past’.