Mijn moeder en mijn studiekeuze, het verhaal van Joyce

Joyce is nu al zeven jaar afgestudeerd. Ze is adviseur/onderzoeker bij Probos. Probos concentreert zich op duurzaam bosbeheer. Ze ontwikkelt kennis en vertaalt dit naar de praktijk. ‘Een andere keuze dan ik als scholier dacht. Wat mijn ouders daarvan vonden? De aanpak van mijn moeder is een mooi verhaal’

Joyce Penninkhof

Hoe ging dat dan, jouw studiekeuze?

Ik ben dan natuurlijk wel benieuwd naar dat verhaal van Joyce en haar moeder. En zeker als Joyce zegt: ‘Mijn eerste studiekeuze was verkeerd en daar ben ik nu, achteraf heel blij mee…’ Meteen heb ik een paar vragen. Wat was die eerste keuze dan? En waarom ging het mis? En wat vond haar moeder daar dan allemaal van?

Van het vwo naar het hbo, ergotherapie

Joyce: ‘Toen ik over studiekeuze nadacht heb ik heel bewust vooral gekeken naar hbo opleidingen. Ik vond het belangrijk dat ik mijn kennis toe kon passen in de praktijk. Ik wou zien wat ik had aan mijn kennis, wat je ermee kon doen. Dat sprak me aan van ergotherapie. Je hebt te maken met mensen met beperkingen en als ergotherapeut ga je dan zoeken naar praktische oplossingen. Je kijkt hoe deze mensen, met technische hulpmiddelen, in de praktijk zo goed mogelijk kunnen functioneren. Denk dan bijvoorbeeld aan een rolstoel op maat. Er was een behoorlijk strenge selectie en die heb ik gehaald.’

Mijn moeder en mijn studiekeuze

Je wou het ook hebben over de rol van je moeder? Wat vond die daar dan van. ‘Mijn moeder zei helemaal niets, geloof ik. Of misschien iets algemeens als: ‘ Je moet iets kiezen wat je leuk lijkt.’ Maar achteraf zei ze: ‘Eigenlijk wist ik toen al dat het niks voor je was. Maar je was zo enthousiast dat ik mijn mond maar heb gehouden. Je zou toch niet naar me geluisterd hebben’

Stoppen met ergotherapie

‘Na twee jaar stopte ik met ergotherapie. Ik merkte eigenlijk dat alles wat ik deed steeds weer hetzelfde was. De stages vond ik wel leuk, maar ik zag mezelf dit geen tien jaar doen.  Ik vond het wél fijn dat ik meteen zag wat je kon doen met mijn studie. Maar aan de andere kant merkte ik ook dat ik juist mijn theoretische vakken zo interessant vond, terwijl daar het direct nut toch minder zichtbaar van was. Van tevoren zag ik erg op tegen bijvoorbeeld neurologie, maar toen ik ermee bezig was vond ik dat juist super interessant. Ik merkte dat ik die theoretische verdieping eigenlijk nodig had.’

Aardrijkskunde en biologie

‘Op het vwo vond ik aardrijkskunde en biologie interessant. Toe ben ik naar Open Dagen gegaan van opleidingen waar je deze vakken kon combineren. Ik kwam uit bij een hbo opleiding bos- en natuurbeheer. Daar ontmoette ik een student die een jaar op de universiteit had gezeten en ook een jaar op het hbo. Je kunt de studie bos- en natuurbeheer namelijk op mbo, hbo en universitair niveau doen. Ik ben een hele dag met die jongen meegelopen en heb hem helemaal uitgevraagd over zijn ervaringen.’

Hbo of universiteit?

‘Ik wist toen eigenlijk meteen dat bos en natuurbeheer mijn studie was. Ook met deze studie kun je echt iets betekenen voor mensen en hun omgeving. Het is misschien niet zo direct als een rolstoel op maat, maar op een hoger niveau. En ik heb ook geleerd dat wat ik doe niet zo direct nut hoeft te hebben. Je kunt ook op een abstractere manier betekenisvol zijn. Levende natuur is heel belangrijk voor het welzijn van mensen. Daar moeten we zuinig op zijn. En er hard voor werken.
Maar op welk niveau dan? Omdat ik die theoretische vakken bij ergotherapie zo interessant vond ben ik ook op de universiteit gaan kijken. Misschien is theorie toch wel belangrijk voor mij?‘

Mijn moeder en mijn studiekeuze. Ik vroeg haar met me mee te gaan

‘Op de allerlaatste Open Dag voordat de colleges begonnen is ze met me meegegaan naar een Open Dag. Ik wou geen tweede verkeerde keuze maken. Ik heb haar toen nadrukkelijk om advies gevraagd. Haar reactie: ‘ja dit past bij je.’
Waarom heeft je moeder dan niet eerder gezegd dat ze jouw eerste keuze eigenlijk niet zo zag zitten? Vroeg ik Joyce. ‘Ja, dat was mijn vraag aan haar ook. Mijn moeder zei: als ik je toen had gezegd dat ergotherapie niks voor je was, had je dat niet aangenomen. En ik wist wel dat je dat zelf ook wel zou ontdekken. Zo’n leerproces is ook belangrijk. het helpt je te leren ontdekken wie je écht bent.’

Gesprek met mijn studieadviseur

‘Ik heb nog wel een gesprek met de studieadviseur bos- en natuurbeheer gehad voordat ik begon. Ze vertelde me heel eerlijk hoe de studie eruit zag en ook welke onderdelen ik wellicht minder interessant zou vinden. Haar eerlijkheid heb ik altijd erg gewaardeerd. Later ben ik zelf studieadviseur geworden en in die rol ben ik ook altijd eerlijk geweest tegen de studenten en studiekiezers die bij mij kwamen.’

Toch bij Probos

‘Hoe ik dan bij Probos ben gekomen? Ik heb daar stage gelopen tijdens mijn masteropleiding en dat vond ik super. Een paar jaar na mijn afstuderen belden ze me met de vraag of ik ben hen wilde komen werken en dat heb ik toen meteen gedaan. Een afwisselende baan waar ik blij mee ben. Ik kan theorie en praktijk heel goed combineren. Ik heb bijvoorbeeld grote internationale conferenties georganiseerd  maar doe ook onderzoek. Op dit moment doe ik praktijkonderzoek naar de Japanse Duizendknoop. Dat is een plant die hier oorspronkelijk niet voorkomt maar nu woekert in onze bossen. In het Renkums Beekdal doe ik praktijkproeven om te kijken wat we tegen deze invasieve plant kunnen doen. Ik geef advies aan bosbeheerders op basis van mijn onderzoek.’

Mijn moeder en mijn studiekeuze, achteraf erg blij

‘Achteraf ben ik erg blij dat mijn moeder mijn studiekeuze de eerste keer niet heeft beïnvloed. Ik had inderdaad niet naar haar advies geluisterd, daar heeft ze, achteraf, wel gelijk in. Toch heb ik veel geleerd in die twee studiejaren dat ik met ergotherapie bezig was. Theorie is eigenlijk best interessant, de universiteit paste goed bij mij. Nu ben ik onderzoeker en adviseur. Ik wist wel zo’n beetje wat bij me paste maar niet goed genoeg. Het was erg fijn dat mijn moeder, bij mijn tweede keuze, meteen zag dat dit goed was. Nee, ik heb geen spijt van mijn ‘verkeerde’ studiekeuze. Wel merk ik dat scholieren van nu veel meer ‘dwang’ voelen om meteen de goede keuze te maken. Ik had nog een basisbeurs. Met de nieuwe studiefinanciering is een ‘verkeerde’ keuze wel duur geworden.’