Stage is een zachte landing op de werkvloer

Misschien hebt u een paar weken geleden het verhaal gelezen van Vincent Lokin over zijn dochter Doris. ‘Ik wil dokter worden of manager‘, zei Doris.
‘Ik ben slechts een medewerker in het project ‘wat wil ik met mijn leven’ dat Doris met zichzelf aangaat’, zegt haar vader. Zij is de projectleider van haar eigen proces, maar ik help haar graag. Mits ze zelf de verantwoordelijkheid houdt, natuurlijk. Zij moet zelf kiezen welke kant ze opgaat’.
Over een paar weken is Doris afgestudeerd. ‘En… wat wordt het? vraag ik Doris? ‘‘Dokter of manager?’ ‘Manager’, zegt Doris. ‘Maar ik doe eerst nog een soort extra stage. Stage is een zachte landing op de werkvloer’.

Doris en haar vader die haar meehelpt met verhuizen naar Maastricht….

Bijna afgestudeerd

‘Ik ben nu bijna afgestudeerd’, zegt Doris. ‘Ik ben met het laatste stukje van mijn scriptie bezig. En ja, nu weet ik ook beter welke kant ik opga. Het was al een tijdje duidelijk dat ik manager wou worden in de zorg. Nu ga ik dat concreet invullen. Er zijn eigenlijk twee terreinen waar ik me vooral voor interesseer. Een van die twee is preventie. Het voorkomen van ziektes is beter dan genezen. De andere is ouderenzorg. Dat vind ik ook heel interessant.
Als arts ben je bezig met het individu dat ziek is. Ik ga werken voor grotere groepen kwetsbare mensen. Dat kan te maken hebben met beleid ontwikkelen, met processen in de zorg verbeteren… van alles. Hoe het echt helemaal concreet wordt, zie ik wel’.

Hospice en thuiszorg van elkaar laten profiteren

‘Mijn afstudeerscriptie gaat over de zorg in de laatste levensfase. Palliatieve zorg heet dat. Het is veelomvattende zorg in de laatste levensdagen van een mens, waar veel deskundigen bij betrokken zijn. Op de hospices die ik heb onderzocht weten ze daar heel veel van. De thuiszorg heeft ook veel te maken met palliatieve zorg. De kennis, die ze in het hospice hebben opgedaan, is ook belangrijk voor de mensen die in de thuiszorg werken. Daar gaat mijn scriptie over. Hoe kan thuiszorg profiteren van deze kennis en hoe kunnen hospice en thuiszorg optimaal van elkaars deskundigheid profiteren’. 

Steeds concreter

‘Door mijn afstudeerscriptie heb ik toch steeds beter voor ogen gekregen wat ik echt wil met mijn studie. Maar de overgang van Wageningen naar Maastricht heeft ook geholpen. In Wageningen heb ik de bacheloropleiding Gezondheid en Maatschappij gedaan en in Maastricht mijn masteropleiding (Gezondheidswetenschappen). Mijn ‘veilige’ studentenwereldje in Wageningen liet ik achter. Dat was voor mijn persoonlijke ontwikkeling ook een goede stap. En ik heb ook veel geleerd van mijn zomer-bijbaan in de zorg’.

Stage is een zachte landing op de werkvloer

‘Toch ben ik er nog niet helemaal. Eigenlijk heb ik tijdens mijn opleiding nog geen stage gedaan. Het merendeel van wat ik weet, ken ik uit boeken, uit de theorie. De praktijk is misschien een beetje anders. En stage is een zachte landing op de werkvloer, zeg maar ‘werken light’. Ik heb een organisatie gevonden waar ik vijf maanden stage kan lopen in de zorg. Daar neem ik rustig een kijkje in de werkende wereld. Een stageverslag of zo hoef ik niet te schrijven, maar ik word wel begeleid’.

Mijn veilige studentenwereldje in de steek laten… Weer een nieuwe ontwikkeling waarin ik weer nieuwe keuzes moet maken. Maar stage is een zachte landing op de werkvloer.

Overleg met mijn ouders

‘Met mijn ouders heb ik deze stap natuurlijk wel besproken. Ze vinden het ook geen gek idee om deze vijf maanden zo te benutten. Met hun werkervaring weten ze wel dat de overgang van studeren naar werken best groot kan zijn. Op mijn stageplek kan ik dat allemaal ervaren. Stage is een zachte landing op de werkvloer, zo vinden zij ook. En het geeft mij de tijd rustig om me heen te kijken naar een ‘echte’ baan. Dat is dan natuurlijk ook geen baan voor ‘eeuwig’. Als ik íéts heb geleerd tijdens mijn studie, dan is het wel dat je je telkens ontwikkelt. En bij iedere nieuwe fase horen weer nieuwe keuzes. Leren kiezen is echt een vaardigheid die je je hele leven nodig hebt’.