Mijn ouders zeiden nooit: ‘Dit kun je niet’

‘Ik wil me ontwikkelen. Gewoon een leuke studie was voor mij niet voldoende’, zegt Elisa. ‘En gelukkig stonden mijn ouders achter me. Mijn ouders zeiden nooit: Dit kun je niet’.

Elisa Bant

Wie ben ik? Wat wil ik?

‘Op de middelbare school weet je vaak nog niet wie je later wilt zijn’, zo zegt Elisa. ‘En om belangrijke keuzes te maken moet je wel een beetje weten wat bij je past. Ik merkte ook aan mezelf dat ik me nog moest ontwikkelen. Maar stukje bij beetje ontdekte ik welke richting ik écht op wilde. Dat was best een zoektocht. Gewoon een leuke studie was niet genoeg voor mij. Langzaam maar zeker ontdekte ik dat ik eigenlijk een technische studie wilde aanpakken.’

Niet het goede profiel

‘Daarvoor had ik niet het goede profiel. Toen ik mijn profielkeuze moest maken leek een natuurprofiel niets voor mij. Het leek me te zwaar, ook omdat ik dyslexie heb. Maar ik wilde echt een opleiding op een hogeschool in de richting van Land- en Watermanagement. Daarvoor moest ik wél in de zomervakantie voordat ik begon met studeren aan de bak. Ik moest scheikunde bijspijkeren. Daar zijn gelukkig genoeg mogelijkheden voor. Ik kon in die tijd nog scheikunde op mijn hogeschool bijwerken. Het was wel lastig om die studie te doen met mijn profiel. Een aantal dingen moest ik echt voor het eerst leren en ik moest ze ook toe kunnen passen. Maar ik heb doorgezet.’

Mijn ouders zeiden nooit: ‘Dit kun je niet’

‘Mijn ouders hebben me gelukkig niet tegengehouden. Ze hebben me wel kritische vragen gesteld. Ik herinner me nog dat ze vroegen: ‘Waarom denk je dat je dit aankunt?’ Ze merkten wel dat ik er voldoende over had nagedacht. En dat ik erop vertrouwde dat ik het wel aankon. Dat vertrouwen konden zij toen ook opbrengen. Dat vond ik wel knap.’

Werk je niet over de kop

‘Vrienden van mij werden wél tegengehouden door hun ouders. Dat vind ik pijnlijk. Mijn ervaring is dat als je echt iets wilt, en je jezelf ervoor inzet, dat er dan veel kan. Mijn ouders hebben me af en toe wel wat afgeremd. ‘Zorg dat je jezelf niet over de kop werkt’, zeiden ze dan wel eens. Op zich vond ik dat wel goed. Het hielp me ook wat ontspanning te zoeken en af en toe iets leuks te doen.’

Mijn ouders zeiden nooit: ‘Dit kun je niet’. En zo kwam mijn droom uit

‘Omdat mijn ouders me de ruimte gaven kon mijn droom uitkomen. Ik heb mijn hbo in vijf jaar afgerond. Ja, een jaar studievertraging, maar dat vond ik acceptabel. Tenslotte had ik niet het goede profiel en moest ik veel extra leren. Mijn ouders vonden dat heel knap en hebben me altijd ondersteund.’

Aan de slag

‘Nu werk ik als trainee bij Boskalis. Daar komt niet iedereen zomaar binnen. Je moet echt een hele selectieprocedure doorlopen. Lukt het je om trainee te worden, dan ga je werken, maar je wordt ook intensief begeleid. Ik mag meedoen aan de werkvoorbereiding en ik mag ook mee naar buiten. Ze helpen me om de juiste plek binnen Boskalis te vinden om mijn loopbaan verder vorm te geven. Het is fantastisch hoeveel deuren er dan voor je open gaan. Ongelooflijk. Dat is ook een droom die uitkomt.’